การแข่งขันกีฬาฟุตบอลจตุรมิตรมีมายาวนานมาก ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 31 ประกอบด้วยโรงเรียนมัธยมสี่แห่งคือ สวนกุหลาบ เทพศิรินทร์ กรุงเทพคริสเตียน และอัสสัมชัญ โดยผลัดกันเป็นเจ้าภาพ จัดสองปีครั้ง ด้วยความที่เป็นโรงเรียนเก่าแก่มีศิษย์เก่าจำนวนมาก แต่ละโรงเรียนก็แข่งขันกันในทุกด้านทั้งวิชาการและกีฬา และฟุตบอลก็เป็นสิ่งที่ให้ความสำคัญกันทุกโรงเรียน

ในพิธีเปิดการแข่งขันและวันปิดก็จะมีการแปรอักษรด้วย ซึ่งเป็นงานใหญ่ของโรงเรียนระดับสูงสุด ใช้กำลังคนมหาศาล บนสแตนท์เชียรและแปรอักษรมี 1250 คน ยังไม่รวมทีมงานอีกหลายร้อยชีวิต นักกีฬาและวงดุริยางค์อีกนับร้อยคน ฝ่ายช่างภาพ ทีมงานประชาสัมพันธ์ พยาบาล ส่วนที่เดินสวนสนามร่วมพิธี และที่มองไม่เห็นอีกมาก ส่วนฝั่งกองเชียร์ที่มาจากศิษย์เก่าก็จะนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามการแปรอักษร ศิษย์เก่าอีกหลายสิบรุ่นที่มาเจอกัน มาดูน้อง มาดูบอล เป็นอย่างนี้ทั้งสี่โรงเรียน

การเตะฟุตบอลจตุรมิตรเปรียบเหมือนบอลโลกของสี่โรงเรียนนี้ แข่งขันถ้วยอื่นได้แชมป์อะไรมากี่ถ้วยไม่มีใครจดจำ ทุกโรงเรียนจะจำแค่ว่าปีนี้ใครแชมป์จตุรมิตร นี่คือจุดสูงสุดของฟุตบอลนักเรียนของทั้งสี่โรงเรียน

การแปรอักษรก็มีการเตรียมการกันมาเป็นปี ของสวนกุหลาบน้อง ม1 ซ่อมเพลท ม2-4 ขึ้นสแตนด์เชียร์ วันจริงขึ้นสแตนด์ตั้งแต่เช้า ลงตอนมืด อยู่กินใช้ชีวิตกลางแดดตลอดทั้งวันในที่นั่งแคบๆ มีการซ้อมร้องเพลงเชียร์ที่ปลูกฝังให้หัดร้องตั้งแต่ ม1 การซ้อมเชียร์ตั้งแต่เปิดเทอม ซ้อมการยกเพลท ซ้อมการใช้อุปกรณ์การเชียร์ต่างๆ และซ้อมเข้มข้นมากขึ้นในตอนที่ใกล้วันงาน ไม่ว่านักเรียนจะอยู่สวนไหนของกิจกรรมก็จะถือว่ามีส่วนร่วมช่วยกันทำ เหนื่อยร่วมกันทุกคนทุกหน้าที่ มีงานเบื้องหลังที่มองไม่เห็นอีกมากมายกองเป็นภูเขาที่ไม่เห็นในสื่อ การขนย้ายอุปกรณ์ หน่วยที่ดูแลน้อง ฝ่ายติดต่อประสานงาน ทุกอย่างมันฝึกฝนคนทำงานตั้งแต่วัยมัธยม ประสบการณ์การทำงานจตุรมิตรเป็นช่วงเวลาที่หาไม่ได้ในช่วงชีวิตอื่น