เมื่อวานได้ไปดูละครเวทีเรื่อง “ข้างหลังภาพ”  ซึ่งเป็นนิยายรักรุ่นสงครามโลก  ไปดูที่โรงละคร รัชดาลัย  ถ้าสะกดผิดก็ขออภัยด้วย  เพราะคนตั้งชื่อสถานที่คิดชื่อยากๆเอง  คนที่อยากเขียนถึงก็ไม่ค่อยแม่นเรื่องภาษา เตรียมตัวอย่างมากสำหรับการดูละครเรื่องนี้  เพราะเป็นวันศุกร์ที่ต้องไปติดต่องานหลายที่  ธุระสุดท้ายของวันอยู่ที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิิติ์ในงานท่องเที่ยว  ทำงาน เดินเล่น จนห้าโมงเย็นก็ออกจากศูนย์ประชุมฯ  ใช้เวลาเดินทางไปถนนรัชดาประมาณสองชั่วโมงสิบห้านาที  ระยะทางประมาณ 4 กิโลเมตร  ไม่น่าเชื่อเลยว่ารถจะติดได้ขนาดนี้

ละครเวทีครั้งนี้ได้รับบัตรมาจากธนาคารสองใบ  เลยได้ชวนแฟนไปดูด้วยกัน  เนื้อเรื่องก็เคยผ่านหูผ่านตามาบ้าง  นิยายเรื่องนี้ถูกนำมาทำเป็นหนังหลายครั้ง  สูจิบัตรที่แจกในงานก็มีประวัติคร่าวๆให้อ่าน  มีเรื่องราวของงานเบื้องหลังให้ดู  สิ่งที่น่าสนใจของการดูละครครั้งนี้คือ มันเป็นการดูละครเวทีครั้งแรกของผม  ซึ่งตื่นเต้นเล็กน้อย  เคยคิดว่าละครเวทีคงไม่แตกต่างไปจากการดูโชว์ในโทรทัศน์  พวกรายการเล่นตลก  หรือเดี่ยวไมโครโฟนของโน๊ตอุดม  แต่ก็ผิดคาด  เทคนิคการเปลี่ยนฉาก  การสร้างสรรฉากต่างๆเต็มไปด้วยความพิสดาร  สร้างน้ำตกจริงๆบนเวที  ลวดสลิงและล้อเลื่อนถูกใช้งานเต็มไปหมด  ทุกอย่างถูกออกแบบและจัดวางอย่างปราณีต  ตำแหน่งและมุมมองเป็นไปตามองค์ประกอบภาพที่ควรจะเป็น  การเปลี่ยนฉาก การเลื่อนแต่ละครั้งมีระเบียบแบบแผน  การผสมผสานวิธีการใช้แสง ใช้ภาพนิ่ง ใช้ภาพเคลื่อนไหว ใช้ควัน ใช้ฉากหมุนไปหมุนมาดูน่าทึ่ง เห็นการทำงานแล้วก็ยอมรับว่าถ้าค่าบัตรราคาสองพัน หรือสามพันก็ถือว่าสมราคา  ไม่คิดว่าละครเวทีมันจะเป็นแบบนี้  ไม่รู้ว่าละครเวทีที่อื่นๆจะทำได้แบบนี้เป็นมาตรฐานหรือไม่  ถ้ามันเป็นอย่างนี้ทั้งหมดก็แสดงว่าผมเป็นไดโนเสาตัวจริง

ตัวนิยายเป็นเรื่องราวของความรักที่เกิดขึ้นผิดที่ ผิดเวลา  รักกันในวันที่ไม่สามารถรักกันได้  น่าสงสารตัวละคร  ในชีวิตจริงคงมีความรักแบบนี้เกิดขึ้นบ่อย  แต่เรื่องจริงมันมีทางออกไปในรูปแบบของการมีกิ๊ก  มีชู้  ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่น่าเลียนแบบเลย  ผมดูเรื่องนี้แล้วไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งเหมือนคนข้างๆที่ร้องไห้ยังกับว่าเกิดขึ้นกับตัวเอง  หรือจะเป็นเพราะว่าผมมัวแต่พยายามฟังเพลง จนลืมดูละคร  ก็มันเป็นละครเพลงนี่นา  เลยเพ่งไปกับเนื้อเพลงเยอะไปหน่อย

วลีจากนิยายเท่ห์ดีเหมือนกัน  “ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็อิ่มใจว่า ฉันมีคนที่ฉันรัก”