เมื่อวานเลิกงานเร็ว  เดินกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวไปหัดวิ่ง  ระหว่างทางกลับบ้านมีฝนตกเล็กน้อย  เป็นฝนตกแดดออก ละอองน้ำปลิวว่อนเต็มท้องฟ้า  นึกขึ้นได้ทันทีว่าฝนแบบนี้  แดดแบบนี้ต้องมีรุ้งกินน้ำแน่นอน  พอถึงรถก็หยิบกล้อง  ปรับค่า iso100  ตั้งความไวชัตเตอร์ไว้ที่ 1/125  รูรับแสง f11  เป็นไปตามกฏ Sunny16 คือ  แดดสวย ฟ้าใส ต้อง f11 อันนี้เป็นสิ่งที่ท่องจำจนขึ้นใจ  กฏนี้อยู่บนกล่องใส่ฟิล์ม  ปรับกล้องตั้งแต่หยิบออกจากกระเป๋า  แล้ววิ่งไปหลังบ้าน  ละอองน้ำเล็กน้อยไม่ทำให้กล้องเสียหรอก  ใครอยากได้ภาพรุ้งต้องยอมให้กล้องเปียกบ้าง  ยกกล้องโฟกัสที่หลังคาบ้าน ช่วงซูม 18มม  โฟกัสไกลประมาณสิบเมตร  ภาพจะชัดตั้งแต่ไม่กี่เมตรไกลไปถึงดาวอังคาร  ความชัดเพียงพอให้หลังคา ฟ้า รุ้ง และเมฆชัดเท่ากันทั้งหมด  แล้วจัดองค์ประกอบ  แล้วถ่าย  ภาพนี้ถ้ามัวมาวัดแสงตอนถ่าย กล้องเปียกชุ่มแน่นอน  ถ่ายเสร็จ เอาเสื้อเช็ดกล้องวิ่งกลับเข้าบ้าน

รุ้งกินน้ำเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติ  ต้องมี แสงแดด  ละอองน้ำ และคนดู

งานศิลป์ที่ดีต้องมีคนดู  ต้องให้คนอื่นบอกว่าดี  มิฉะนั้นแล้ว แค่ขากเสมหะ ก็จะถูกอ้างเป็นงานศิลป์ได้