การถ่ายภาพแนวพาโนราม่าเป็นการทำภาพที่มีเสน่ห์ หลายคนจะชอบภาพสไตล์โรงหนังจอกว้าง ในอดีตโลกเราเคยมีกล้องฟิล์มที่ถ่ายภาพแนวพาโนราม่าแท้ๆให้ใช้ เป็นการถ่ายภาพที่กินเนื้อที่บนฟิล์มกว้างกว่าพื้นที่ฟิลม1เฟรม ปกติฟิล์มถ่ายภาพมาตรฐานจะมีขนาดการรับภาพ 24x36mm แต่กล้อง xpan จะถ่ายให้ภาพยาวถึง 24×65มม. คือกินพื้นที่เนื้อฟิล์มไปเกือบ 2เฟรมนั่นเอง กล้องและเลนส์ชุดนี้จึงต้องออกแบบมาพิเศษ ทำยาก ทำน้อย ราคาแพง เปิดตัวในปี 1998 และปัจจุบันก็ไม่มีการผลิตออกมาอีกเลย

การได้มีประสบการณ์การถ่ายพาโนราม่าหลายรูปแบบเป็นประสบการณ์ที่สนุก มีความพยายามจะทำให้ภาพกว้างขึ้นตั้งแต่ เอาภาพปกติ 24×35มม. มาคร็อบตัดด้านบน ตัดด้านล่างออก แล้วทำให้สัดส่วนภาพเหมือนยาวขึ้น แบบนี้เป็นพาโนราม่าแบบง่ายๆ

พอเป็นยุคกล้องดิจิทัลก็มีความยายามจะทำให้ผู้ใช้กล้องถ่ายภาพหลายๆภาพแล้วเอามาต่อกัน เป็นการต่อภาพให้ยาวขึ้น ก็เป็นพาโนราม่าที่ต้องใช้ความพยายามจากผู้ถ่าย และต้องใช้ซอร์ฟแวร์ต่อภาพที่ฉลาดด้วย

กล้องดิจิทัลสมัยใหม่ และกล้องในโทรศัพท์มือถือก็พัฒนาลูกเล่นการถ่ายภาพพาโนราม่าให้ก้าวหน้าไปอีกขั้น ด้วยการถ่ายภาพแบบหมุนกล้องหรือ sweep panorama เริ่มถ่ายภาพจากด้านซ้ายแล้วก็แพนกล้องไปด้านขวาเพื่อให้กล้องเก็บภาพแนวยาวๆ ซึ่งผุ้ถ่ายก็ต้องพยายามลากกล้องให้หมุนอย่างราบลื่นต่อเนื่อง

ในระบบโรงหนังที่มีภาพจอกว้าง จะมีการใช้เทคนิคเลนส์บีบภาพตอนถ่ายทำ ภาพบนฟิล์มจะผอมๆ และตอนฉายกลับบนจอ จะส่งภาพผ่านเลนส์ขยายแนวกว้าง เพื่อให้ภาพบนฟิล์มไปยืดกว้างๆบนจอ เราเรียกเทคนิคส์การยืดภาพในโรงหนังว่าอนามอฟิกส์ ซึ่งหนังที่ทำมาฉายในโรงจะชอบใช้เทคนิคนี้ สัดส่วนความยาวของภาพจะยาวกว่าพาโนราม่าทั่วไป

แต่ทั้งหมดก็ต้องมายอมแพ้ให้กับเทคนิคการถ่ายภาพแนวยาวเกือบสองเฟรมของกล้อง xpan ที่เป็นการบันทึกภาพแนวยาวที่คุณภาพสูงและไม่ลำบากนักถ่ายภาพในการต่อภาพหรือต้องนำมาทำต่อด้วยซอร์ฟแวร์ xpan เป็นภาพพาโนราม่าที่มีเสน่ห์อย่างแท้จริง และในยุคปัจจุบันที่กล้อง xpan ราคาทะลุฟ้าไปไกลมาก เงินต่ำกว่าแสนคงซื้อกล้องพร้อมเลนส์ xpan ไม่ได้แล้ว ก็เลยมีคนคิดหาทางถ่ายภาพแนว xpan ด้วยกล้องดิจิทัล และมันก็เป็นไปตามที่เห็นในคลิปด้านล่างนี้

ภาพด้านล่างต่อไปนี้จะเป็นภาพที่คร็อปตัดส่วนด้านบนและด้านล่างเพื่อให้ดูเป็นภาพพาโนราม่าสัดส่วนเท่ากับ xpan