ในวันอาทิตย์วันหนึ่งของปี ผมและฮอนด้าฟรีดทำหน้าที่พาคนในครอบครัวไปนั่งรถเล่นไกลๆหน่อย วันนี้เราจะไปกันที่ร้านอาหารสวนทิพย์ซึ่งอยู่ไกลถึงจังหวัดนนทบุรี

ปกติพ่อจะเป็นคนขี้บ่นเวลาต้องเดินทางไกลๆ และชอบเที่ยวคนเดียว แต่ตอนนี้เหตุการณ์เปลี่ยนไปนิดหน่อย ตั้งแต่พ่อเป็นมะเร็ง พ่อก็เปลี่ยนทัศนคติ ยอมนั่งรถไกลขึ้น ยอมให้มีวันครอบครัวบ่อยขึ้น วันนี้เลยวางแผนพามากินไกลถึงนนทบุรี ปกติแค่นั่งรถจากบ้านไปราชดำเนินก็่บ่นแล้ว แม้จะระยะทางเพียงแค่สิบกว่ากิโลก็ตาม ต้องย้อนกลับไปที่เหตุการณ์เมื่อสิบสองปีก่อน วันที่เริ่มทำงานหลังเรียนจบ พาพ่อไปกินร้านอาหารแถวราชดำเนิน วันนั้นก็เป็นวันสุดท้ายที่พาไปกินไกลบ้าน แต่รอบนี้เตรียมตัวอย่างดีเพื่อป้องกันอาการเบื่อและเสียงบ่น

พี่สาวคนรองแวะมาที่บ้านเพื่อสร้างความครึกครื้น หอบกันไปทั้งคันรถ 5 คน รถ FREED ยังเหลือที่นั่งอีก 1 ที่เล็กๆ ข้อดีของ FREED ก็คือทุกคนได้นั่งโดยที่ไม่ต้องเบียดกัน เนื่องจากร้านอยู่ไกล และไม่อยากให้รู้สึกว่าขับรถนานเลยเลือกจะขึ้นทางด่วนไปลงแจ้งวัฒนะ ระหว่างทางเหยียบเต็มที่เลย เร็วแต่ไม่อันตราย รอบเครื่องค่อนข้างสูงจนน้องชายทักว่าจะขับรถเหยียบแบบนี้ไปทำไม เปลืองน้ำมัน ก็เลยตอบไปว่า ไม่เปลืองหลอก ในใจก็ตอบอีกแบบ (อยากจะทำเวลาให้น้อยที่สุดเพราะพ่อจะได้ไม่บ่นไง)

ในเวลาไม่ถึงชั่วโมงก็มาถึงที่ร้าน ร้านอาหารแนวไทยๆ มีห้องแอร์ มีพื้นที่ด้านนอก เลือกนั่งตามใจ พอได้โต๊ะก็สั่งอาหาร พี่สาวเลือกสั่งของแปลกๆที่พ่อไม่เคยกิน ผลก็คือ บ่นว่าอาหารไม่อร่อย กินเสร็จก็เดินเล่นดูสถานที่ ถ่ายรูปเล่น เดินดูสถานที่จนทั่วก็กลับบ้าน