เมื่อวานไปกินข้าวที่ร้านสิบสามเหรียญสาขาราษฎร์บูรณะ แล้วเอาโน๊ตบุ๊คไปเปิดดูรูปด้วย ดูเสร็จก็เก็บวางไว้ใต้โต๊ะ กินเพลินๆ อากาศเย็นๆ บรรยากาศริมน้ำ ขากลับก็เช็คบิลเดินออกมาตัวเบา ไม่ได้ติดโน๊ตบุ๊คออกมาด้วย ส่งสาวเสร็จแล้วรู้สึกว่าอาจจะลืมอะไรบางอย่าง เลยจอดรถข้างทางแล้วไปเปิดท้ายรถดู โน๊ตบุ๊คไม่อยู่ท้ายรถ ใจหายเฮือกเลย โทรบอกเพื่อนให้ช่วยโทรถามที่สิบสามเหรียญให้หน่อย ระหว่างนั้นก็เหยียบเต็มที่เลยเพื่อกลับไปที่ร้านอาหาร คันเร่งโดนเหยียบมิด รถคนแก่กลายเป็นรถซิ่งไปในทันที ขับรถอันตรายมาก รถร่วมเรียกพ่อได้เลย เหยียบไปทำใจไป เรื่องลืมของเป็นเหตุการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตของทุกคน ใครๆก็ต้องมีเรื่องผิดพลาดหรือลืมของทั้งนั้น แต่โน๊ตบุ๊คตัวนี้มันแพง แถมค่าประกันเครื่องก็แพงอีกต่างหาก ประกันในที่นี้คือประกันเครื่องเสียหาย ไม่ได้ประกันเครื่องหาย ถ้าหายไปก็เคลมไม่ได้ ทำใจ ทำใจ แต่ก็โชคดีอยู่อย่างหนึ่งคือ ก๊อปปี้งานด่วนงานสำคัญไว้แล้ว ไม่งั้นความเสียหายคงไม่หยุดแค่เครื่องคอมเครื่องเดียว

อีกสองนาทีได้รับโทรศัพท์จากสาวสวยว่าทางร้านเก็บไว้ให้แล้ว รู้สึกดีมากๆ ต้องขอบคุณน้ำใจของเด็กเสริฟ จากรถซิ่งเหยียบมิดกลายเป็นรถเต่ากินลม ค่อยๆไปก็ได้ไม่รีบแล้ว คิดอยู่ในใจว่า จะทิปเด็กในร้านเท่าไหร่ดี.