ขอบฟ้ากับแม่กำลังนั่งรถไปห้างในวันอาทิตย์  แม่คุยกับขอบฟ้าเรื่องคำทับศัพท์ภาษาอังกฤษ  มอเตอร์ไซด์ภาษาไทย เอามาจาก มอเตอร์ไซเคิ่ล ภาษาอังกฤษ  แล้วก็สะกด มอ ออ มอ  ตอ เออ เตอ ร เรือการัน สระไอ ซอ โซ่ ดอ เด็ก การัน  อ่านว่า มอเตอร์ไซด์

แม่บอกว่าการันจะไม่ออกเสียง  เหมือนคำว่า วันจันทร์  ทอ รอ การัน ไม่ออกเสียง  ขอบฟ้านิ่งคิดอยู่ห้าวินาทีแล้วถามว่า  การันไม่ออกเสียง แล้วไม่เขียนได้ไหม  ทำไมต้องใช้การัน  แม่ให้ข้อมูลว่า การันไม่ออกเสียง แต่ให้คงไว้แบบการันเพื่อให้รู้ว่าคำนี้มีที่มาจากอะไร

มันเป็นเหตุผลเดียวที่นึกออกจริงๆ  ผมก็หาเหตุผลที่ดีกว่านี้ไม่ได้  ในวัยเด็กผมก็เคยคิดสงสัย แต่ไม่กล้าถามใคร  ผมโตมาในระบบการศึกษาที่ต้องเชื่อครูทุกอย่าง ต้องเชื่อผู้ใหญ่ทุกอย่าง ห้ามสงสัย ห้ามถามนอกเรื่อง  ส่วนขอบฟ้าโตมาในยุคอินเทอเน็ตและได้รับการปลูกฝังนิสัยช่างสงสัยและนิสัยการตั้งคำถามจากโรงเรียน  ผมชอบที่ขอบฟ้ามักจะสงสัยและกล้าถาม

สิ่งที่ผมจะพยายามทำก็คือ พยายามหาคำตอบมาให้  และจะไม่ไปสั่งให้หยุดถาม  จะไม่บอกว่าให้จำไปแบบนี้  หรือบอกว่าเขาทำมาแบบนี้เราเลยต้องทำไปแบบนี้

สุดท้ายขอบฟ้าออกความเห็นว่า ภาษาไทยเป็นภาษาที่ยากกว่าภาษาอังกฤษ เพราะภาษาไทยซับซ้อนมาก นี่คือความเห็นของเด็ก 6 ขวบ ผมฟังแล้วก็เห็นด้วย และทึ่งในประสบการณ์วิเคราะห์ภาษาร่วมกันครั้งนี้

ไปค้นหาเรื่องการัน และได้พบกับคำอธิบายที่ดี  ก็ได้ความรู้ติดตัวกลับมาว่า การันคือตัวหนังสือที่อยู่ในลำดับสุดท้ายของคำ    ส่วน “  ์  ” เครื่องหมายนี้จะฆ่าเสียงของตัวอักษร  และตัวที่ถูกฆ่าเสียงเรียกว่าตัวการัน จะไม่ออกเสียงเวลาพูด นี่คือความซับซ้อนแต่มีความงามซ่อนอยู่

ตามไปอ่านกันต่อเองเลยที่

https://krupiyarerk.wordpress.com/tag/%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B9%8C/

ขอบฟ้ามีพัฒนาการเรื่องการยืนให้ถ่ายรูปดีกว่าแต่ก่อนมาก  ไม่มีอาการหลบหน้า เหมือนช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา  การบอกให้นิ่งหน้ากล้องทำได้ทุกครั้ง และให้ความร่วมมือทุกครั้ง  และในหลายๆครั้งที่ถ่ายแล้วพ่อรู้สึกว่าอยากถ่ายซ้ำก็ขอให้ขอบฟ้ากลับไปถ่ายใหม่  ขอบฟ้าก็ให้ความร่วมมือทุกครั้ง  รู้สึกว่าขอบฟ้าให้ความร่วมมือกับการร้องขอของคนอื่นมากขึ้น

พ่อพาขอบฟ้าไปเล่นที่จามจุรีสแควร์ ซึ่งเป็นพื้นที่อเนกประสงค์สำหรับเด็ก มีพื้นที่การเล่นเลโก้ยักษ์มุมหนึ่ง  เด็กแต่ละคนจะหยิบเลโก้ยักษ์มาต่อเป็นสิ่งที่ต้องการ  ขอบฟ้าก็กำลังเล่นเลโก้  และ ได้มีเด็กคนหนึ่งที่ดูแล้วอายุพอๆกันเดินเข้ามาหยิบชิ้นส่วนที่ขอบฟ้ากำลังใช้งานออกไป  พ่อนั่งดูอยู่ห่างๆก็คิดในใจว่า เด็กที่เข้ามาแย่งของนั้นพ่อแม่ไม่ดูแลเลย  ขอบฟ้าหน้าตาดูผิดหวังและดูเหมือนไม่พอใจ  หันมามองพ่อทีนึงแล้วก็เดินตามเด็กคนนั้นไป  และเดินเลยไปหาพ่อของเด็กคนนั้นและบอกว่า เด็กคนนี้แย่งของ  พ่อของเด็กคนนั้นก็เลยบอกกับลูกตัวเองว่าอย่าหยิบของของคนอื่น  ขอบฟ้าก็ออกมาเล่นต่อ  แล้วเด็กคนนั้นก็ไม่มาหยิบของที่ขอบฟ้ากำลังเล่นอีก

เหตุการณ์นี้ทำให้รู้สึกว่าขอบฟ้าโตขึ้นมาก  และมีการแก้ปัญหาที่ดีเกินคาด  พ่อรู้สึกดีใจที่ขอบฟ้ากล้าหาญที่จะปกป้องตัวเองอย่างสุภาพ  และมันเป็นวิธีที่ได้ผลด้วย

คือการtrainingพ่อแม่ให้เป็นผู้สร้างเด็กดีได้ เพราะเด็กดีเริ่มจากที่บ้าน ไม่ใช่ที่โรงเรียน

“…ตอนนั้นสามีและตัวอาจารย์เองอยากให้ลูกได้ฝึกวินัย ฝึกความอดทนและช่วยเหลือตัวเอง นอกจากเราจะไม่จ้างแม่บ้าน ลูกๆ เริ่มซักเสื้อผ้าและรีดผ้าเองตั้งแต่อนุบาล 3 พอลูกโตขึ้น เราย้ายไปอยู่คอนโดและตัดสินใจขายรถทิ้ง อาจารย์ก็เดิน ขึ้นรถเมล์ รถไฟฟ้าไปทำงาน ลูกๆ เองก็เช่นกัน…”

บางส่วนจากท่านวิทยากรในวันนี้ “ศาสตราจารย์ พญ. อุมาพร ตรังคสมบัติ” จิตแพทย์ดีเด่น เจ้าของเพจ” ปั้นใหม่ โดยอาจารย์หมออุมาพร”😄

เนื้อหาฉบับยาวกว่านี้ อดใจรอกันสักนิดนะคะ😅 #แอดมินB3 #PlearnPlus #บันทึกเพลินๆ #เพลินบ้างไม่เพลินบ้าง #จับมือเรียนรู้กันต่อไป

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1657008691092469&id=769325596527454