เมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้วที่ผมเริ่มหัดถ่ายรูป  จะมีหลายสถานที่หลายประเพณีที่กลุ่มเพื่อนที่รักการถ่ายรูปจะนัดแนะกันไป  ตั้งแต่วัดพระแก้ว อยุธยา จังหวัดใกล้เคียงต่างๆ รวมถึงประเพณีสำคัญ ประเพณีที่เป็นหน้าตาของประเทศไทยและหาที่อื่นในโลกไม่มี

ตะลอนทัวร์ถ่ายรูป ภูเขา น้ำตก ทะเล เขื่อน ป่า วัด มีหลายสิ่งที่ผมพลาดไม่ได้ไปถ่ายหลายอย่าง หนังใหญ่วัดขนอนเป็นอย่างหนึ่งที่ผมยังไม่เคยไปถ่ายภาพเลย  จนวันนี้มีโอกาสพาลูกไปเที่ยว  ผมเลือกไปราชบุรี และพาลูกไปวัดขนอน  ไปดูหนังใหญ่วัดขนอน  ซึ่งภาพถ่ายของสถานที่แห่งนี้จะเป็นภาพแนวศิลปวัฒนธรรม  ถ้ามีจัดประกวดถ่ายภาพแนวท่องเที่ยวจะมีภาพจากวัดขนอนแน่นอนในทุกเวที

 

หนังใหญ่หมายถึงการเอาหนังสัตว์มาตัด เจาะ ฉลุให้เป็นรูปร่างสองมิติ แล้วติดแท่งไม้เอาไว้ยกแสดง  หนังสือท่องเที่ยวราชบุรีจะมีการแสดงหนังใหญ่วัดขนอนเป็นสิ่งที่ต้องแวะดู  ในความทรงจำของผมการแสดงหนังใหญ่ในวัดนี้ จะเป็นการแสดงหน้าฉากขาว และมีกองไฟส่องสว่างจากด้านหลัง เพื่อทำให้ฉากสว่างช่วยขับให้แผ่นหนังใหญ่ดูสวยงามชัดเจน

 

ในหนังสือที่เคยอ่านอธิบายไว้ว่า แสงสว่างในอดีตใช้ฟืนจัดไฟจริงๆ โดยฟืนที่ใช้จะเป็นกะลามะพร้าวซึ่งจะเป็นวัตถุดิบที่นำมาเผาแล้วให้แสงที่สวยนวลตามากกว่าฟืนทั่วไป  ผมเกิดไม่ทันและไม่ได้สืบว่าแสงไฟแบบนั้นเป็นอย่างไร  นวลตากว่าจริงใหม่ และให้แสงสีอะไรก็ไม่อาจทราบได้

 

แต่วันที่ผมพาลูกมาเที่ยวในตอลกลางวัน การแสดงช่วงสิบโมงเช้าก็แสดงหน้าฉากขาวเช่นกัน แต่แสงสว่างหลังฉากขาวเป็นสป็อตไลท์สองดวงใหญ่ๆ  วางตรงๆอยู่หลังฉาก วางอยู่ใกล้ฉาก ทำให้เราเห็นจุดสว่างอยู่บนฉากด้านคนดู  ผมคิดว่ามันไม่สวยเลย  ถ้าเป็นไปได้อยากให้หาวิธีวางแสงสว่างหลังฉากที่จะทำให้ฉากทั้งผืนสว่างขึ้นมาเท่ากันตลอดทั้งพื้นที่  ไม่อยากให้เห็นเป็นจุดสว่างเพียง 2 จุดตามการวางสป็อตไลท์ใกล้ๆฉาก

 

 

ส่วนตัวแผ่นหนังจำนวนมากที่วางโชว์อยู่ในอาการพิพิธภัณฑ์ก็จัดวางและจัดแสงไฟส่องด้านหลังได้ดี  มีระบบปรับอากาศให้เย็น  คนเดินดูก็สามารถดูได้สบายอารมณ์ไม่ร้อนหงุดหงิด  รายละเอียดในแผ่นหนังมีการเจาะรู ตัด ฉลุ อย่างละเอียด  เห็นถึงความตั้งใจของคนทำจริงๆ

 

 

 

โลกเราเปลี่ยนไปมาก  และผมก็ไม่ได้ชอบรามเกียรติ์  ถ้าปรับแผ่นหนังให้เป็นตัวละครหรือนิยายเรื่องอื่นๆ  เป็นรูปร่างอื่นๆที่มีเรื่องเล่าสนุกสนานทันสมัย  ผมคิดว่าผมอาจจะอยากนั่งดูจนจบเรื่อง  แต่การเล่นแค่รามเกียรติ์ผมไม่รู้สึกสนใจเลย   ถ้าเปลี่ยนเรื่องและการแสดงให้หลากหลาย เปลี่ยนให้เหมือนโปรแกรมฉายหนัง จะสารคดี หรือนิทาน นิยายก็ไม่เกี่ยง น่าจะทำให้มันกลายเป็นเวทีเล่าเรื่องที่น่าสนใจมาก