ผมรู้จักนากาย่ารีสอร์ตมาสิบปีแล้ว และได้พักครั้งแรกเมื่อสักปี คศ 2007   ส่วนครั้งล่าสุดผมไปปีนี้ ไม่กี่วันที่ผ่านมา  คศ 2017 กับความเจริญของอำเภอส่วนผึ้งแบบก้าวกระโดด และสวนผึ้งไม่กลับไปเงียบสงบอีกต่อไป  แต่มันก็มีซอกหลืบที่ยังเงียบ เหงา และช้าอยู่นะ ถ้าหากันดีๆ

ภาพในรีวิวนี้จะใช้เป็นโทนขาวดำ ด้วยเหตุผลว่า อยากให้เป็นรีวิวที่เน้นความเงียบ เหงา สายมืด dark side in the mind อารมณ์นี้

ความเจริญทำให้อำเภอสวนผึ้งคึกคัก ทำให้รถเยอะขึ้น ทำให้การเดินทางจากกรุงเทพมาราชบุรีนานขึ้น อาหารการกินในแถบสวนผึ้งก็เบ่งบาน อาหารหรูหรามีให้เลือกกิน ร้านค้าเล็กใหญ่ผุดขึ้นเต็มไปหมด การมีทางเลือกเยอะมันก็นำพาให้คนเข้ามาเป็นจำนวนมาก พอคนมาก เทศกาลหยุดยาวก็รถติดไม่ต่างจากพัทยา หัวหิน

ท่ามกลางฟองสบู่รีสอร์ตจำนวนมากในอำเภอสวนผึ้ง มีรีสอร์ตหน้าใหม่เงินหนาขึ้นเต็มไปหมด หลายแห่งก็เลียนแบบกันไปมา แต่งห้องสวยๆ แต่งบ้านพักสวยๆ เลี้ยงม้าเลี้ยงแกะรอให้คนกรุงไปถ่ายรูปโพสท์โชว์  รีสอร์ตยุคแรกเริ่มก็ปรับตัวกันขนานใหญ่ หากไม่ปรับ ก็คงต้องปิดตัวลง  นากาย่าก็เป็นยุคแรกของการบูมสวนผึ้ง การปรับตัวก็ต้องทำเพื่อให้ยังคงอยู่ในธุรกิจได้  การมาครั้งนี้ก็มาพบกับพัฒนาการที่ดีขึ้น มุมต้อนรับของนากาย่ามีกาแฟสด มีเครื่องดื่มหลากหลายขึ้น คนจะแวะกินกาแฟก็มีกาแฟสดชงด้วยเครื่องหน้าตาแพง  คนที่ต้อง online ก็มีความสุขเต็มเปี่ยมเพราะเสาโทรศัพท์สูงเสียดฟ้าตั้งอยู่ที่เนินเขาข้างๆ  สิบปีที่แล้วจะเช็คเมลยังลำบาก แต่ปีนี้ ดูวิดีโอระดับ HD ได้แล้ว สวนผึ้งพัฒนาไปขนาดนี้  สวนทางกับความเงียบสงบที่ค่อยๆหดตัว

นากาย่ามีห้องพักอยู่ประมาณ 10 ห้อง ห้องติดกันก็มี  บ้านเดี่ยวก็มี  แต่ละห้องก็มีรูปแบบการตกแต่งที่สวยงาม ให้ความรู้สึกเป็นบ้านมากกว่าโรงแรม  บ้านเดี่ยวที่ผมได้พักในคราวนี้เป็นบ้านสร้างใหม่ไม่นาน  บรรยากาศในบ้านก็ดูแล้วเหมือนคอนโดย่อมๆ แต่งสวยลงตัวพร้อมใช้งาน  ใช้นอน ใช้นั่งเล่น นั่งคุย กินข้าว ชงกาแฟ อาบน้ำ ดูทีวี ดูหนังแผ่น ทุกมุมบ้านออกแบบให้ใช้ชีวิตในห้องได้นานๆ

มุมที่ผมชอบคือมุมสำหรับนั่งทำงานเล็กๆน้อยๆ  โต๊ะกว้าง วางโน้ตบุ๊คแล้วยังเหลือพื้นที่ให้มองได้สบายตา หน้าต่างรับแสงสว่างปล่อยให้บรรยากาศดูอบอุ่นโรแมนติก  ถ้าภาพนี้เป็นมิวสิควิดีโอ มันจะเป็นมิวสิคที่โชว์ไลฟ์สไตล์ของตัวเอก   ให้อารมณ์นั่งทำงานจุกจิกบนโต๊ะ จะเป็นนักเขียน จะเป็นโปรแกรมเมอร์ จะขายของ online จะตอบ chat กับลูกค้า ก็จบที่มุมนี้มุมเดียว  หิวกาแฟก็ต้มน้ำชงได้เลย

ที่นอนกว้างขวาง มีทั้งเตียงใหญ่ และเล็กในห้อง ใครอยากนอนดิ้นไปนอนเตียงใหญ่ ใครอยากหลับไปพร้อมกับจอทีวีก็ใช้เตียงเล็ก ย้ายที่นอนจากกรุงเทพมาสวนผึ้งก็ต้องทำตัวขี้เกียจ กินอยู่หลับนอนแบบราชา เห็นภาพสวยๆแบบในหนัง  ที่นากาย่าก็ให้สิ่งเหล่านี้ได้ครบถ้วน

พอเบื่อกับกิจกรรมในห้อง ก็แวะไปลำธารข้างๆ  เดินไปสักสิบนาที ไปเหยียบน้ำ ไปเล่นน้ำ ไปลอยน้ำ ไปเพิ่มความทรงจำดีๆที่หาไม่ได้จากกรุงเทพ  ทุกคนที่มาไม่จำเป็นต้องมาลำธารนี้หรอก แต่ถ้ามาแล้วเราก็จะได้ภาพบันทึกที่เป็นเรื่องจริงของเรา  น้ำจริง ป่าจริง  ไม่มีมุมให้อวดรวย อวดสวย อวดหล่อ  หรือแม้แต่อวดว่ามีความสุข  รอยยิ้มจากคนในครอบครัว รอยยิ้มของเด็ก ไม่หลอกลวงใคร

ถ้าเคยประทับใจกับหนังโฆษณาที่มีผู้ใหญ่หัวใจเด็กพร้อมใจกันกระโดดน้ำให้เหมือนเมื่อวัยเด็กที่เคยทำ หรือแม้แต่ฉากในหนังเรื่องแฟนฉันที่มีถอดกางเกงกระโดดน้ำ  แต่การลงเล่นน้ำในแม่น้ำลำคลองยุคนี้ต้องคิดเยอะหน่อย จะหาที่ปลอดภัยและสะอาดก็ยากเต็มที   แต่ลำธารแถวนี้คือที่ที่สามารถทำได้ เพราะน้ำดูสะอาด ปลอดภัย ใสจนมองเห็นถึงก้นลำธาร

จบทริปนี้แบบไม่เหนื่อยมาก  ได้นั่งพักในมุมสวยๆ  ได้ดูรูปสวยของชีวิตเราเอง ช่วงเวลา 24 ชม. ที่ไม่เหมือนโรงแรม แต่เหมือนบ้านเพื่อน บ้านญาติ  อีกรสชาดนึงที่น่าลอง