อยู่ๆก็มีนกบินชนกระจกแล้วตกลงมาในสนามหญ้า ผมกับลูกเข้าไปดูใกล้ๆเห็นบาดเจ็บอยู่ นกสีสันสวยงาม ตัวใหญ่ ท่าทางเจ็บหนัก เลยถือโอกาสสอนลูกให้หาคำตอบจากอินเทอเน็ตว่านกชนิดนี้คือนกอะไร ให้ลูกใช้เสียงค้นหาจาก smart tv โดยเข้าอินเทอเน็ตหาข้อมูลโดยพูดว่า นก ปากยาวแดง ปีกน้ำเงิน ทีวีแสดงผลการค้นหามาชุดหนึ่ง ดูรูปก็พบว่ามันคือ กระเต็นใหญ่ธรรมดา (Stork-billed Kingfisher): Pelargopsis capensis

ก่อนหน้านี้ก็มีนกหน้าตาแบบนี้แต่คนละสีตกลงมาตายอยู่ตัวนึง ตัวเป็นสีเหลือง คาดว่าคงเป็นนกกระเต็นเช่นกัน

อยากได้คำตอบอะไรก็ไปค้นหาในอินเทอเน็ต โลกเราใช้อินเทอเน็ตจนชิน ถ้าเป็นสัก 30 ปีที่แล้ว พอเราเห็นนกตกลงมาแบบนี้ ไม่รู้ว่ากว่าเราจะได้คำตอบเราต้องใช้เวลาเท่าไหร่ ใช้เงินเท่าไหร่ ลองคิดเล่นๆ ถ้าเราไม่มีอินเทอเน็ต พอเห็นนกตกลงมา เราต้องเอากล้องถ่ายรูปมาถ่ายเก็บไว้ ใช้ฟิล์มถ่ายภาพ เอาไปล้างอัด ได้ภาพแล้วถือภาพไปเข้าห้องสมุด ไปหาหนังสือข้อมูลนก ต้องไปลุ้นอีกว่าห้องสมุดจะมีหนังสือนกหรือไม่ อ้อ แล้วจะมีห้องสมุดที่ให้เด็กอายุ 6 ขวบเข้าหรือเปล่า ห้องสมุดโรงเรียน ห้องสมุดมหาวิทยาลัยไม่ให้คนนอกเข้าอยู่แล้ว สมมุตว่าเข้าได้ หาหนังสือเกี่ยวกับนกเจอแล้วก็เปิดไปทีละหน้า ดูไปเรื่อยๆ คาดว่าก็คงเจอภาพ ขั้นตอนทั้งหมดตั้งแต่ถ่ายภาพจนเดินทางไปห้องสมุดอาจใช้เวลา 5 วัน เป็นอย่างเร็ว

อินเทอเน็ตลดระยะเวลาการหาคำตอบ จาก 5 วัน เหลือ 1 นาที เร็วขึ้นกว่าในอดีต 7200 เท่า พ่อแม่ยุคใหม่จะสอนลูกด้วยวิธีการเก่าๆไม่ได้แล้ว เรามีเทคโนโลยีอะไร เราก็ใช้ให้คุ้ม โลกเรามีสิ่งที่จำกัดอย่างเดียวคือเวลา อะไรที่ทำให้ประหยัดเวลาได้ สิ่งนั้นขายดี

เมืองโบราณยุคปรับปรุงใหม่ รถวิ่งได้ครึ่งเดียว อีกครึ่งต้องเดิน หรือใช้จักรยานเท่านั้น เราก็เลยได้ดูของแค่ครึ่งเดียวเพราะขี้เกียจเดิน ถ้าจะไปให้ทั่วคงต้องใช้เวลาทั้งวัน ออกจากเมืองโบราณไปต่อบางปู ไปถ่ายนกนางนวล ถ่ายยากมาก ครึ่งชั่วโมงแรกสติแตก ไม่ได้ภาพเลย แทบหมดความพยายาม แต่พอเหนื่อย ได้แต่มองนกบิน เริ่มมองเห็นว่าจะถ่ายอย่างไร เริ่มเรียนรู้วิถีการบิน เริ่มรู้จังหวะ แล้วก็เริ่มได้ภาพ