ชุมชนตลาดน้อยเป็นแหล่งเดินเล่นของนักท่องเที่ยวในยุคปัจจุบัน มีร้านอาหารมากมาย ร้านกาแฟ ร้านขนม พร้อมเส้นทางเดินดูความคลาสิคของบ้านเรือน ตึกเก่า มีการปรับปรุงทัศนียภาพหลายอย่างที่ทำให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวระดับแม่เหล็ก นักเดินทางที่มาเที่ยวกรุงเทพก็ควรจะต้องแวะมาเดินเล่นและชิมอาหารชิมกาแฟกันสักแก้ว
ตามประวัติ สำเพ็งเป็นย่านการค้าเก่าแก่ตั้งแต่ก่อนยุครัตนโกสินทร์ มีพ่อค้าชาวต่างชาติมาค้าขายกับคนไทย โดยเฉพาะคนจีนที่แห่เข้ามาทำการค้าและอยู่อาศัยในแหล่งนี้ มีท่าเรือขนสินค้าเกิดขึ้นในระแวกนี้หลายแห่ง ต่อมามีคนมากขึ้นจนพัฒนากลายเป็นตลาดสำเพ็งซึ่งถือว่าเป็นย่านการค้าขนาดใหญ่ และเมื่อมีคนมากขึ้นก็เกิดตลาดการค้าแหล่งที่สองที่อยู่ใกล้ๆกัน ตลาดใหม่นี้เลยถูกเรียกว่าตลาดน้อย ซึ่งตลาดน้อยเริ่มมีบทบาทเยอะขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 3 – 4
ชุมชนย่านนี้มีอาคารบ้านเรือนเป็นตึกแถวที่มีดีไซร์ผสมผสานจากเมืองฝรั่ง ตึกกำแพงหนา เสาขนาดใหญ่ เป็นเอกลักษณ์ของสถาปัตยกรรมชิโนโปรตุกีสในยุครัชกาลที่ 5 พอมีคนจีนมาอาศัยอยู่เยอะขึ้นก็มีวัดจีนหรือศาลเจ้าเกิดขึ้นหลายแห่ง และยังคงอยู่ถึงปัจจุบัน
ความเก่าแก่เป็นเสน่ห์ของย่านตลาดน้อย มีนักถ่ายภาพจำนวนมากที่เดินเล่นและถ่ายภาพออกไปอวดในโซเชียลเน็ตเวิร์ตต่างๆ เลยเกิดเป็นกระแสความนิยมที่จะมาเดินเล่นถ่ายรูปแบบบอกต่อในวงกว้าง นอกจากช่างภาพแล้ว นักวาดรูป นักเดินทาง นักชิม คอกาแฟ ต่างก็ต้องแวะเวียนเยือนมากันสักครั้ง ถนนในตรอกและซอยได้รับการปรับแต่งให้เป็นสถานที่โชว์งานศิลปะ มีการวาดภาพบนกำแพง บ้านเก่าเปิดเป็นร้านขายของ เปิดเป็นร้านกาแฟแทบตลอดทางเดิน มุมสวยๆในซอยก็มีของเก่าและมีการตกแต่งให้เป็นจุดถ่ายรูป
ใครชอบถ่ายภาพ ใครชอบของกิน ใครชอบสีสันก็แวะมาเดินเล่นได้อย่างสนุกสนาน มุมถ่ายภาพเยอะมาก ทุกคนในชุมชนเหมือนพร้อมใจกันปรับปรุงสถานที่ของตนเองเพื่อรองรับนักท่องเที่ยว ถนนหนทาง เส้นทางเดินได้รับการพัฒนาอย่างร่วมมือร่วมใจ ทุกอย่างสอดคล้องเป็นไปในแนวเดียวกัน
ศาลเจ้าในชุมชนมีหลายแห่ง และเปิดรับนักท่องเที่ยวทุกศาล ใครชอบไหว้พระ ไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ แวะมาไหว้พระจีนที่ตลาดน้อยก็ได้หลายจุด
ริมน้ำเจ้าพระยาของย่านนี้คือท่าเรือของกรมเจ้าท่าซึ่งเป็นผู้ดูแลการจราจรทางน้ำ ตึกกรมเจ้าท่าก็อยู่ริมน้ำ และมีการก่อสร้างดูสวยงามทันสมัย มีนักท่องเที่ยวแวะมาเดินเล่นอยู่ตลอดเวลา เป็นจุดถ่ายรูปอีกจุดหนึ่งที่ผ่านแล้วก็ต้องถ่ายภาพเก็บไว้
งานกราฟิตี้หรืองานวาดภาพบนกำแพงก็มีให้เห็นตลอดทาง ทุกจุดได้รับการถ่ายภาพไปส่งต่ออยู่เรื่อยๆ จนนักเดินทางรุ่นใหม่ที่อยากรู้อยากเห็นมีการเดินดู เดินตามรอย บล๊อกเกอร์สายกิน เที่ยว ถ่ายภาพ หลายคนก็แวะมาทำคอนเท้นท์ในชุมชนนี้
ศาลเจ้าโบราณ ตึกโบราณ ดีไซร์แปลกตาก็ยังคงอยู่ ตึกจีนประตูแดงข้างในมีบ่อน้ำขนาดใหญ่ก็ปรับมาเป็นจุดรับนักท่องเที่ยว ตึกนี้มีสถาปัตยกรรมจีนเข้มข้น แค่เดินดูก็เหมือนได้เที่ยวในฉากถ่ายหนังจีนโบราณ
ตลาดน้อยเป็นแหล่งรวมเหล็ก งานเครื่องจักรเครื่องยนต์ มีซากเหล็กวางกระจายอยู่ตลอดย่าน รถเก่าสภาพสนิมขึ้นก็เป็นจุดแวะที่ต้องดูต้องถ่ายรูปอีกจุดหนึ่ง ใครมาตลาดน้อยแล้วไม่ได้ถ่ายรูปคู่กับรถเก่าคันนี้ก็ต้องบอกว่ามาไม่ถึง รถคันนี้ห้ามหาย ห้ามย้าย ห้ามซ่อม ห้ามแตะต้อง น้องสนิมคงต้องอยู่ที่นี่ต่อไปอีกนาน
ตามทางเดินในซอยที่เลี้ยวไปเลี้ยวมาก็มีส่วนที่ไม่ได้รับการปรับปรุง มันเป็นสุสานรถ สุสานเหล็ก กลิ่นน้ำมันเครื่องคละคลุ้งในบางจุด เราได้เห็นทั้งร้านกาแฟสวยและกองขยะรวมกันอยู่ในชุมชนนี้ นักท่องเที่ยวก็คงยิ้มอ่อนๆที่เมืองไทยพัฒนากองขยะเป็นแหล่งท่องเที่ยวได้
จากการเดินหลงอยู่ในซอยวนไปวนมาอยู่หลายชั่วโมง ก็เห็นกำแพงนี้เป็นแผนที่อธิบายจุดต่างๆในตลาดน้อย ผมคิดว่าแผนที่นี้คือแผนที่ที่ดีที่สุดสำหรับนักท่องเที่ยว เข้าใจง่ายกว่าแผนที่ใน google map เพราะดูรู้เรื่องและลงจุดสำคัญเอาไว้ครบแล้ว น่าจะมีคนทำออกมาให้ดูง่ายๆบ้าง ใครอยากเดินเล่นให้ครบจุดสำคัญก็เดินตามแผนที่นี้เลย
ดูแผนที่แล้วลองดูเส้นทางที่เดินหลัง ก็พบว่าหลายชั่วโมงที่ใช้ในตลาดน้อยมันจะประมาณเส้นสีฟ้า
ในที่สุดก็ได้พบกับร้านโปสการ์ด ตั้งแต่มือถือใช้แทนแผนที่ได้ ใช้แทนกล้องถ่ายภาพได้ คนเราก็แทบจะไม่ได้ซื้อโปสการ์ดอีกเลย และไม่ได้เห็นร้านโปสการ์ดมาหลายปี เพราะใครๆก็แวะมาถ่ายภาพเก็บไว้เองได้สะดวก การซื้อกระดาษสักใบเป็นที่ระลึกก็น้อยลง การส่งจดหมายหากันก็สูญพันธุ์ไปแล้ว คนที่ยังขายโปสการ์ดอยู่ก็นับว่าใจแข็งมากที่ไม่หนีไปทำอาชีพอื่น
ในตลาดน้อยเป็นซอยเล็กๆเดินไปเดินมา เดินแบบคนไม่รู้ทางก็มั่วไปจนเจอโรงแรมสวย แค่ประตูก็สวยแล้ว ภายในไม่ได้เข้าไปดูเพราะเขาปิด ผมก็แปลกใจนิดหน่อยว่าทำไมถึงปิด ไม่มีใครให้ถามด้วย ผมเคยเห็นคลิปของกลุ่มช่างภาพมาจัดกิจกรรมที่โรงแรม photostel แห่งนี้ ก็หวังว่าจะได้มีโอกาสได้แวะไปชิมกาแฟในนี้บ้าง
ศาลเจ้าแห่งแรกของย่านตลาดน้อยคือศาลโจซือกง ตั้งอยู่ในซอย อยู่ติดน้ำ มีที่จอดรถ บริการที่จอดรถ ใครชอบสายมูแวะมามูในย่านตลาดน้อยได้ รับรองว่าอิ่มบุญและอิ่มท้อง
ตลอดทางมีร้านกาแฟมากมาย ทั้งร้านเล็ก ร้านใหญ่ ร้านไม่ลงทุนและร้านที่ลงทุนสูง ร้านสวยก็เป็นจุดถ่ายรูปไปโดยปริยาย ใครกินกาแฟร้านสวยในตลาดน้อยจนครบก็น่าจะไปตรวจสุขภาพกันบ้าง
ขอเก็บภาพตัวเองไว้บ้างว่าเราก็ได้แวะมาเยี่ยมตลาดน้อยแล้ว เราเริ่มต้นสำรวจตลาดที่ปากซอยเจริญกรุง 22 แล้วก็เดินหลงอยู่หลายชั่วโมง จนมาเจอทางออกที่ถนนอีกด้านที่ถนนทรงวาด และออกสู่ถนนอีกครั้งที่ซอยภาณุรังษี ผมจับทิศไม่ค่อยถูกเพราะไม่ได้เป็นคนในพื้นที่ อาศัยว่าทนเมื่อยเดินทนก็เดินสำรวจไปเรื่อย
ปากทางเข้าตลาดน้อยด้านถนนทรงวาดมีป้ายบอกชัดเจน คนในถนนทรงวาดมีอาชีพขายเหล็กเส้น เหล็กกล่อง เหล็กแผ่นแทบตลอดทั้งถนน นอกจากนี้ก็เป็นอะไหล่เครื่องจักร มีเครื่องจักรมือสองและเศษอะไหล่กองอยู่เป็นจุดๆ มีคนซ่อมรถอยู่ตามริมถนน
จบเส้นทางการเดินประมาณ 10000ก้าว ที่วงเวียนประตูแดง หรือ วงเวียนโอเดียน หรือ ประตูมังกร แล้วแต่จะเรียก
ทริปนี้ไม่มีภาพในร้านสำหรับกินดื่มชิมขนมเพราะตั้งใจเดินให้ทั่วเพื่อสำรวจว่ามีอะไรบ้าง เรื่องกินจะเป็นอีกทริปในครั้งต่อไป สวัสดี
โปสการ์ดจากตลาดน้อย แม้ความนิยมจะน้อย แต่การมีของที่ระลึกติดมือกลับมาก็เป็นเครื่องเตือนความจำที่ดี และได้อุดหนุนศิลปินในพื้นที่ด้วย
Pockethifi's Blog 