วันว่างของวันหยุดยาววันหนึ่ง แม่ชวนไปหามื้อเย็นกินกันที่บางแสน ก็เลยขับรถกันไป ขาไปรถไม่ติดเลยเพราะว่าเป็นช่วงเวลาที่คนอื่นๆเขากำลังเดินทางกลับเข้ากรุงเทพกัน ไปถึงบางแสนในเวลาประมาณ 1 ชม. เศษ บริเวณถนนย่อยวิ่งเข้าชายหาดมีรถค่อนข้างเยอะ ขับได้ช้ามาก ไม่เหมือนบนทางด่วนที่วิ่งกันได้สบายๆ ทำความเร็วได้สูงมาก

แวะกินร้านข้างทางแถวๆอ่างศิลา ชื่อร้านเจ๊อ่วย รสชาดอาหารก็พอใช้ได้ ราคาถูก แต่มีข้อเสียตรงที่ไม่มีห้องน้ำอยู่ในร้านเลย จะต้องเดินไปเข้าห้องน้ำที่ตึกแถวซึ่งเห็นอยู่ไกลๆ กินกัน 3 คน สั่งของ 5 อย่าง เช็คบิลออกมาได้ 450 บาท

กินเสร็จแล้วก็แวะไปเดินเล่นริมหาด ขับรถเลยจุดที่แวะกินไปประมาณห้านาทีก็ถึงริมหาดบางแสน คนค่อนข้างเยอะ แต่ผมไปถึงก็ค่อนข้างเย็นแล้ว ที่จอดรถก็หาได้ค่อนข้างง่าย แตกต่างจากตอนกลางวันอย่างสิ้นเชิง เพราะบางแสนผมเคยแวะไปตอนกลางวันซึ่งเป็นวันหยุดที่ใครๆก็หาเรื่องเที่ยว ผมก็จะเจอสถานการณ์รถติดอย่างมาก แต่วันนี้โชคดีที่มาไม่เร็วเกินไป

From for wordpress4

บางแสนยังเป็นระเบียบเหมือนเมื่อสิบปีก่อน ซึ่งดีกว่าบางแสนในความทรงจำเมื่อยี่สิบปีก่อนอย่างมาก ร้านค้าขายของริมหาดมีระเบียบเรียบร้อย

แม้ว่าร่มจะเยอะ เตียงชายหาดจะเยอะ แต่มันก็กลายเป็นลักษณะเฉพาะของหาดยอดนิยมไปเสียแล้ว ใครถ่ายภาพออกมาไม่มีภาพร่มและเตียงนอนก็จะดูแปลกๆและอาจจะคิดไปว่าไม่ได้ไปบางแสนจริงๆ

เวลาเย็นแบบนี้ไม่มีแดดแล้ว ร่มก็จะถูกหุบลงไปทุกคัน การถ่ายภาพร่มและเตียงริมหาดเหล่านี้ก็มักจะต้องถ่ายออกมาให้เห็นว่ามีแนวร่มเรียงกันยาวเหยียด มีเตียงวางเป็นตับ

ถ้ามีแดดอาจจะไม่ได้อารมณ์เย็นๆสบายๆแบบนี้

นอกจากของกินแล้วก็มีของเล่นหลายอย่างที่มาเร่ขายอยู่ริมหาด

และที่ขาดไม่ได้สำหรับบางแสนก็คือจักรยาน ซึ่งจะต้องเป็นจักรยานสองที่นั่งขึ้นไปเสียด้วย บางคันสามที่ บางคันสี่ที่เลยก็มี ถ่ายรูปมานิดเดียวก็แสงหมดเสียแล้ว

ไปหัวหินมาหลายครั้ง เกือบทุกครั้งไปคนเดียว ปีนี้ไปสองคน

บ้านพักสวยดี แต่ราคาก็แพงตามความสวย ตกแต่งภายในได้น่ารักน่าใช้งาน มีห้องพักเพียงพอ ห้องน้ำน่าใช้ การหลับนอนไม่เป็นปัญหา อากาศเย็น ลมแรง แต่ภายนอกตัวบ้านของหลังที่ไปพักดูไม่ค่อยน่าสนใจ

วิวข้างบ้านก็สวย

บ้านด้านข้างราคาถูกกว่าแต่ไม่รู้ว่าข้างในเป็นยังไง

มากันเป็นครอบครัว

ครอบครัวฝรั่ง

กระโดด

ชอบรูปนี้

วันสิ้นปีกับคนสิ้นคิด ไม่รู้จะไปไหนดี อยากจะไปหาแฟน แต่ไม่มีแฟนเป็นของตัวเอง อยากไปเที่ยวพิษณุโลกตามคำชวนของเพื่อนกลุ่มถ่ายรูป แต่ก็มีเพื่อนอีกขโยงขอติดรถไปด้วย เลยเบื่อไม่อยากขับรถหนักๆ กะไปคนเดียวไม่ต้องเอาใจใครทริปขึ้นเหนือเลยล่ม ไม่ไปดีกว่า สุดท้ายตอนเช้าวันเดินทางคิดใหม่ทำใหม่ ไปชะอำดีกว่า เลยนัดเพื่อนที่อยู่เพชรบุรีว่าจะไปเที่ยวชะอำ จะแวะไปรับ เพื่อนใจดีก็ยอมมาอยู่เป็นเพื่อน เลยได้ทริปใหม่ไปคนเดียวแต่กินกันสามคนอิ่มแบบหลากหลาย นั่งเตียงผ้าใบ ปลาหมึกลอยฟ้า กุ้งลอยฟ้า ทอดมันลอยฟ้า ส้มตำลอยฟ้า ทุกอย่างเรียกลงมาอยู่บนโต๊ะได้หมดเลย รวมไปถึงอาหารตามสั่ง กระเพาทะเลและต้มยำรวมมิตรน้ำใส รสแซบ อิ่มแล้วต่อด้วยไอติมวอลล์ ค่ำๆก็ส่งเพื่อนกลับบ้าน ขับรถกลับบ้านไปนั่งนับเลข รอเวลาปีใหม่