Category Archives: football
ซ้อมฟุตบอล 15nov2020
ซ้อมฟุตบอล 11oct2020, 18oct2020
กลุ่มผู้ปกครองในโรงเรียนที่พาลูกมาเล่นฟุตบอลในอคาเดมี่ พบเจอกันบ่อย จนในที่สุดก็ชักชวนกันตั้งทีมให้กับเด็กเพื่อทดลองแข่งขันกับทีมอื่นๆ เพื่อเพิ่มอรรถรสการเล่นและการฝึกให้จริงจังมากขึ้น เมื่อเห็นด้วยในหลักการก็เลยชวนเชิญเด็กที่มีแววมีความตั้งใจมาร่วมทีม โดยผู้ฝึกสอนก็คือผู้ปกครองด้วยกันเอง
ขอบฟ้าเป็นเด็กที่ชอบเล่นกีฬา ชอบฟุตบอลมาก และได้รับการเชิญเข้าร่วมทีม ก็เลยได้มีโอกาสฝึกซ้อมกับกลุ่มผู้ปกครอง การฝึกก็จะเน้นทักษะที่นำไปใช้ในการแข่งขันได้ เพื่อให้สามารถแข่งในทัวร์นาเม้นต์ต่างๆ ทั้งแบบแข่งเอาถ้วย และ แข่งกระชับมิตร
ไปนั่งดูลูกซ้อมและเล่นก็เลยถ่ายคลิปวิดีโอเก็บไว้ ใช้กล้อง action camera ตัวหนึ่งที่ได้มาฟรีๆ เป็นกล้องที่ถ่ายภาพมุมกว้าง ไม่มีระบบกันสั่น กล้องมีชื่อว่า sj4000 กล้องตัวนี้ให้ภาพพอใช้ได้ แย่กว่าโทรศัพท์เล็กน้อย แต่ก็แลกมากับความเล็กกระทัดรัดและใช้ง่าย ระบบวัดแสงในสภาพสนามนี้ทำการวัดแสงได้น่าผิดหวังมาก ภาพออกมามืดดำเพราะเป็นการถ่ายย้อนแสง กล้องไม่เปิดโอกาสให้ชดเชยแสงตอนถ่ายภาพเลย ต้องมาทำในขั้นตอนการตัดต่อ ส่วนวิธีการตัดต่อก็ทำอย่างง่ายที่สุดเลยก็คือ เอาทุกคลิปที่ถ่ายมาเรียงต่อกันตามเวลา แล้วก็ export
18oct2020
ซ้อมฟุตบอล 4oct2020
วันเกิดขอบฟ้า 20jul2020
สุขสันต์วันเกิด8 ขวบ ปีนี้ขอบฟ้าได้รับของขวัญจากแม่เป็น segway และพ่อให้เสื้อ never give up ที่โมฮัมเม็ด ซาร่า ใส่เดินอยู่ในสนาม วันที่ลิเวอร์พูลแข่งกับบาเซโลน่าแล้วสร้างปาฏิหาริย์ ลิเวอร์พูลชนะ 4-0 สิ่งที่น่าจดจำในวันนั้นคือความพยายาม และ เสื้อที่ถูกกล้องจับภาพไว้ได้ เสื้อพร้อมโปสการ์ดมีลายเซ็นซาร่าห์ พ่อเสกโปสการ์ดใบเดียวในโลกให้ด้วย ขอบฟ้าได้รับแล้วหยิบโปสการ์ดมาดู แล้วก็บอกว่า ชอบมาก
การทดลองของเด็ก ป2
ขอบฟ้าเรียนชั้น ป2 ตอนนี้กำลังเรียน onlineเนื่องจากสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคโควิด19 และสิ่งที่ได้รับมอบหมายให้ทำคือการค้นคว้าสิ่งที่ตัวเองสนใจ และทำในรูปแบบที่เป็นงานวิจัย ซึ่งในยุคของผมผมจะเรียกว่าทำรายงาน แต่ยุคของลูกจะเป็นรายงานที่ต้องเลือกหัวข้อเอง ตั้งคำถามด้วยตัวเอง และหาคำตอบด้วยวิธีการทดลอง ซึ่งมันดูซับซ้อนกว่าสิ่งที่ผมคาดไว้
นอกจากการเรียน online ในรูปแบบที่มีการโต้ตอบ ใช้โปรแกรม zoom วันละ 2 ครั้ง ครั้งละประมาณ 1 ชม. เรียนผ่านการพูดคุยหน้าจอแล้ว ก็มีงานที่จะต้องทำส่งทุกวัน เป็นการส่งการบ้านแบบให้ตอนเช้าแล้วส่งตอนบ่าย มีสิ่งที่เรียกว่างานวิจัยที่ให้ทำต่อเนื่องหลายๆสัปดาห์แต่ให้ทะยอยส่งทีละส่วน และในสัปดาห์นี้ก็เป็นงานวิจัยที่มาถึงขั้นตอนการทดลอง ลูกผมก็ออกแบบการทดลองออกมาเป็นการวิ่งและการเลี้ยงลูกฟุตบอลบนสนามหญ้าและสนามปูนเพื่อเปรียบเทียบกัน
พ่อแม่ก็เลยต้องเป็นผู้ช่วยทำงานวิจัยไปโดยปริยาย พ่อแม่ต้องหักห้ามใจไม่ให้ช่วยเหลือจนกลายเป็นทำงานแทนเด็ก ปล่อยให้เด็กได้ออกแบบคิดจินตนาการไป แล้วพ่อแม่ก็เป็นมือเป็นเท้า เป็นผู้ช่วย และเป็นผู้ให้คำแนะนำ ประคองให้เด็กได้คิดได้ทำไปทีละนิด
สิ่งที่สนุกกับการร่วมทำงานวิจัยก็คือ ได้เห็นจินตนาการของลูก ได้เห็นว่าลูกได้เรียนรู้อะไรบ้างในการทำงานหาคำตอบสักหนึ่งเรื่อง การเรียนแนวทาง project base learning มันคงเป็นแบบนี้นี่เอง แนวทางของโรงเรียนเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร พ่อกับแม่เพิ่งจะได้สัมผัสจริงจังตอนลูกอยู่ ป2 อาจเป็นเพราะโควิด19ก็ได้ที่ทำให้พ่อแม่ได้มีโอกาสอยู่ในขั้นตอนการเรียนรู้ของลูกอย่างเข้มข้น หากเป็นช่วงเวลาปกติไม่ได้มีโรคระบาด สิ่งเหล่านี้ก็คงเป็นสิ่งที่พบเจอแค่ในรั้วโรงเรียน ในห้องมีเด็ก 29 คน ก็จะมี 29 โปรเจ็ค ครูคงปวดหัวน่าดู
สิ่งที่เด็กในชั้นเรียนได้ทำในโปรเจ็คของเขาเองก็จะเป็นขั้นตอนการทำงานวิจัยเต็มรูปแบบ คือ มีที่มาที่ไป มีสมมุติฐาน หาข้อมูล ออกแบบวิธีการทดลอง ทดลอง สรุปผลการทดลอง และสุดท้ายแถมให้ก็คือ คำถามว่าจะเอาไปต่อยอดอย่างไร สิ่งที่เด็ก ป2 ยุคนี้ทำมันเหมือนสมัยผมเรียนมหาวิทยาลัยเลย
แม้ว่าเนื้อหาสิ่งที่เด็กจินตนาการจะเรียบง่ายและมีคำตอบอยู่แล้วในโลกของผู้ใหญ่ แต่มันก็ใหม่กับชีวิตของเขา จะให้เด็กไปหาคำตอบใหม่ๆได้ยังไง ผมกับแม่ขอบฟ้าก็มองงานของลูกแล้วก็แอบคิดต่อยอด แอบออกแบบการทดลองกันเองให้รัดกุม สุดท้ายพอได้สติก็ปล่อยให้ลูกทำเอง คิดเอง ผิดพลาด และ ไม่รัดกุมในแบบเด็กๆ เพราะผลการทดลองไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องใหม่ เขาไม่ใช่ ป.โท หรือ ป.เอก เขาแค่ป2
ผ่านไปหลายสัปดาห์ งานดำเนินการมาถึงสรุป หลังจากอ่านบทสรุปงานวิจัยของขอบฟ้าแล้ว ก็ดีใจที่มีการสรุปว่า ผลการทดลองไม่เป็นไปตามสมมุติฐาน ผมเข้าข้างคนที่ทดลองแล้วได้คำตอบว่าไม่ใช่ เพราะชีวิตจริงเราจะมีความสำเร็จแค่วิธีเดียว แต่เรามีเป็นร้อยวิธีที่ผิด การค้นหาแล้วพบกับวิธีที่ผิดจึงเป็นเรื่องปกติ มันไม่ได้เป็นเรื่องเสียหาย นึกถึงคำพูดหล่อๆที่ไม่รู้ใครแปลมาให้ เอดิสันบอกว่า เขาไม่ได้ล้มเหลวพันครั้งในการสร้างหลอดไฟ แต่การสร้างหลอดไฟมีพันวิธี ไม่กล้าเอามาสอนลูกหรอก ผมไม่ใช่นักคิด ไม่ใช่นักพูดให้แรงบันดาลใจ ผมเป็นแค่ผู้ช่วยงานวิจัย
โครงการ Fox Hunt By sansiri
วันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2563
แสนสิริเปิดโอกาศให้ลูกบ้านส่งชื่อเด็กมาร่วมฝึกฟุตบอลในโครงการ Football Clinic โดยมีสต้าฟและโค้ชของเลสเตอร์มาร่วมด้วย โค้ชจะมีแบบฝึก และให้คำแนะนำต่างๆแก่เด็ก และเมื่อผ่านช่วงการฝึกไปแล้ว ก็จะเป็นช่วงของการแบ่งทีมแข่ง
ขอบฟ้าเป็นเด็กตัวเล็ก อายุ 7 ขวบครึ่ง เรียกได้ว่าเป็นเด็กรุ่นเล็กที่สุดในกลุ่ม และการแบ่งทีมแข่ง ขอบฟ้าก็จะวิ่งไม่ค่อยทันเด็กโต รวมถึงฝีมือก็ไม่สามารถจะไปรับมือกับเด็กที่เล่นมานานหลายปี เรียกได้ว่า เก่งมาจากบ้าน ออกมาแข่งกับคนนอกบ้านก็โดนเชือดโดนสอย เป็นความพ่ายแพ้ที่ทำให้นำตาเกือบร่วงเลย หน้าเศร้าเป็นหมาหงอยเป็นแบบนี้นี่เอง
จบกิจกรรมวันนี้ ได้ฝึก ได้แข่ง ได้แพ้ ได้ประสบการณ์ว่าโลกภายนอกมีคนเก่งอีกมาก และได้ลูกฟุตบอลกับชุดเป็นที่ระลึกกลับมาด้วย ในมุมมองของพ่อแม่ กิจกรรมวันนี้ให้ประโยชน์กับขอบฟ้ามากจริงๆ การได้เล่นฟุตบอลกับคนที่เก่งกว่าทำให้เกิดแรงผลักดัน เกิดความอยากจะพัฒนา หลังจากวันนี้ขอบฟ้าตั้งใจเล่นฟุตบอลมากขึ้น เพราะเล่นในบ้านก็เล่นเก่งกว่าน้องมาตลอด เล่นบอลกับเพื่อนที่โรงเรียนก็เล่นเก่งกว่าเพื่อนส่วนใหญ่ มาเจอของจริงนอกบ้านแล้วทำอะไรเขาไม่ได้เลย
ในเดือนถัดมา พ่อแม่พาขอบฟ้าไปเล่นฟุตบอลกับโครงการแสนสิริที่จัดอยู่ใกล้บ้าน เป็นโครงการสอนฟุตบอลให้กับเด็กที่สนใจแบบไม่มีค่าใช้จ่าย เด็กคนไหนมาฝึกอย่างสม่ำเสมอทางโครงการจะแจกชุดให้ฟรี ขอบฟ้ามาฝึกอย่างต่อเนื่อง ได้เล่นกับคนนอกบ้าน นอกโรงเรียน ขอบฟ้าพัฒนาขึ้นจริงๆ วิ่งเร็วขึ้น การเลี้ยงบอลดูตั้งใจขึ้น ความมุ่งมั่นกับเกมส์การแข่งขันก็มากขึ้น ไม่ได้ติดเล่นเหมือนกับการซ้อมกับเพื่อนในโรงเรียน เสียดายที่โครงการฝึกฟุตบอลต้องยกเลิกไปเพราะการระบาดของโรคโควิด19 โรคนี้ทำให้รัฐบาลสั่งหยุด สั่งปิด ห้าง ร้านอาหาร โรงเรียน โรงแรม มหาวิทยาลัย และสถานที่สาธารณะทุกชนิด สนามฟุตบอลก็ต้องปิดไปด้วย
พาลูกเที่ยวเขาใหญ่ ดูดาว 2nov2019
ทริปเขาใหญ่ถูกตั้งขึ้นในวงสนทนาของกลุ่มพ่อแม่ที่ลูกเรียนห้องเดียวกัน คุยกันว่าอยากพาลูกเที่ยวร่วมกัน โดยการเที่ยวครั้งนี้เป็นหนึ่งในหลายๆครั้งของกลุ่ม แต่ครั้งนี้จะเป็นการยกโขยงไปอุทยานแห่งชาติกันเป็นครั้งแรก
พูดถึงเขาใหญ่ เราก็จะนึกถึงอากาศเย็นๆ และ การเดินป่า นั่งรถดูสัตว์ตอนกลางคืน นี่คือสามอย่างที่คาดหวัง และมีโปรแกรมเสริมเกี่ยวกับการดูดาว ซึ่งผมเองก็เป็นคนที่อาสาพาเด็กดูดาว ด้วยเหตุผลที่ผมเคยตั้งกล้องดูดาวให้ลูกดู และพ่อแม่ท่านอื่นๆในกลุ่มก็สนใจอยากดูดาวด้วย
ต่างคนต่างบ้านต่างออกกันจากกรุงเทพและไปพบกันจุดแรกที่ร้านอาหารที่ทางเข้าเขาใหญ่ พ่อแม่ลูกจากประมาณ 10บ้าน มารวมตัวกัน ความฮาและความวุ่นวายก็เริ่มต้นขึ้น กว่าเด็กๆจะกินกันเต็มมื้อ ได้สารอาหารเพียงพอ ใช้เวลากันเป็นชั่วโมง พ่อแม่ที่ไปด้วยบางบ้านก็ต้องตามกินของเหลือของลูกด้วย
ที่เขาใหญ่แต่ละบ้านขับรถเข้าอุทยาน เราจะไปพักที่บ้านพักที่จองกันไว้ รถผมมีผู้ใหญ่สองคน เด็กสองคน เสียค่าเข้าอุทยาน 170 บาท ผมเพิ่งเคยขับรถเข้าอุทยานเขาใหญ่เป็นครั้งแรก เส้นทางจากจุดจ่ายเงินค่าผ่านทางไปถึงที่ทำการเป็นเส้นทางที่ขับขึ้นเขา และมีทางเลี้ยวที่หักศอกหักมุมพอสมควร มีจุดที่เป็นทางขึ้นเขาชันๆด้วย รถผมฮอนด้าฟรีดก็พอจะแบกคน 4 คนขึ้นไปได้อย่างไม่ยากเย็น ผมเคยดูรายการใน youtube มา บางช่องรายการเคยพูดถึงทางขึ้นเขาใหญ่ว่า เป็นทางขึ้นที่ยากสำหรับรถกำลังต่ำ และรถตู้บางคันที่บรรทุกหนักเกินไปจะทำให้ขึ้นยาก แต่ผมก็ผ่านมาได้ด้วยดี ไม่ถึงกับต้องลุ้น
เราเดินป่าหลังที่ทำการอุทยานเป็นกิจกรรมแรก เส้นทางศึกษาธรรมชาติเส้นนี้ใช้เวลาเดินประมาณ 1 ชม. เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นทากเป็นๆ และเป็นครั้งแรกของขอบฟ้าเหมือนกัน เพิ่งรู้ว่าทากมันเคลื่อนที่ยังไง และมันเกาะเราได้แน่นหนาสะบัดไม่ออกจริงๆ แถมยังมุดผ่านรองเท้าผ้าใบเข้าไปถึงเท้าเราได้ด้วย
บ้านพักในอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่มีหลายหลัง พวกเราจองบ้านได้ 4 หลัง ซึ่งเป็นบ้านหลังใหญ่ ในบ้านมีห้องนอนเพียงพอสำหรับทุกครอบครัว สิ่งที่น่าประทับใจก็คือ บ้านพักมีวิวที่ยอดเยี่ยมมาก อากาศที่เย็นสบาย กับวิวที่สวยงาม และการดูแลบ้านที่สะอาดเรียบร้อย น้ำไฟพร้อมสำหรับการใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบาย นับเป็นที่พักที่ดีกว่าห้องในโรงแรมหรูเสียอีก เพราะป่าจริงๆเป็นสิ่งที่ไม่มีอะไรทดแทนได้ สวนดอกไม้ สวนหย่อม สวนหิน สวนน้ำตก ล้วนแต่เป็นของปลอมเมื่อเทียบกับป่าในอุทยานแห่งชาติ
ก่อนจะเดินทางมาที่นี่ ผมก็ลังเลอยู่นานว่าจะเอาเครื่องเสียงและลำโพงที่ชอบมาด้วย ซึ่งมันก็จะเป็นลำโพงตัวใหญ่ แต่สุดท้ายก็เลือกเอาแค่ตัวเล็กมา เพราะคิดว่า เรามาอยู่กับธรรมชาติ เราก็ไม่ควรเอาเครื่องเสียงอลังการมาใช้ เลยเลือกเพียงเครื่องเล่นเพลงและลำโพงตัวเล็กที่เสียงดีถูกใจอีกตัวหนึ่งเท่านั้น และเพลงในทริปนี้ผมก็เปิดเพลงของ norah jones เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งอัลบั้มเพลงที่เข้ากับบรรยากาศป่าเย็นๆที่มีกาแฟร้อนๆก็ไม่พ้นต้องเป็นชุด come away with me ซึ่เป็นอัลบั้มเพลงชุดแรกของศิลปินคนนี้
ตอนกลางคืนเมื่อเมฆสลายตัว ท้องฟ้าก็มีดาวเต็มไปหมด มีดาวที่มองเห็นด้วยตาเปล่าเต็มฟ้า บางกลุ่มก็เป็นกระจุกที่ดูคุ้นๆเหมือนเคยเห็นในหนังสือ ชื่อดาวมีอะไรบ้างจำไม่ได้ รู้แค่ว่า มองแล้วเพลินตาดี ดาวบนฟ้าเกือบทั้งหมดจะเป็นดาวฤกษ์ มีเพียงดาวเคราะห์ในระบบสุริยะของเราเท่านั้นที่เป็นดาวเคราะห์ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง และดาวทั้งฟ้าจะมีตำแหน่งที่ตายตัว มีเพียงแค่โลกเราหมุนหนีดาวต่างๆไปเรื่อยๆ แผนที่ดาวที่เป็นแผ่นกลมๆที่เราได้รับแจกจากท้องฟ้าจำลองก็จะมีตำแหน่งของดาวฤกษ์เท่านั้น ไม่มีตำแหน่งของดาวเคราะห์ในระบบสุริยะ นั่นเป็นเพราะ ตำแหน่งของดาวเคราะห์เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาตามวงโคจรรอบดวงอาทิตย์ ส่วนดาวฤกษ์ที่มีอยู่เต็มฟ้าแทบจะไม่เปลี่ยนตำแหน่งเลย และคงไม่เปลี่ยนตำแหน่งไปอีกเป็นล้านๆปี
เขาใหญ่มีป่าที่อุดมสมบูรณ์ ท้องฟ้าสวย อากาศดี ยิ่งถ้าเป็นหน้าหนาวอากาศเย็นจะยิ่งรู้สึกดียิ่งขึ้น ให้เวลาเด็กได้นั่งดูธรรมชาติ หัดวาดรูปวิวทิวทัศน์ ลงสีน้ำสบายใจ ท้องฟ้า ต้นไม้ ภูเขา ค่อยๆวาดออกมา ถ้าเราไม่มีป่า เด็กรุ่นต่อไปจะไม่มีจินตนาการเรื่องธรรมชาติเลย ภาพจำหรือภาพจริงจะไม่มีติดหัวเด็กรุ่นหลัง เราไม่ควรปล่อยให้ป่าไม้ถูกทำลาย
เราตั้งกล้องดูดาวเพื่อให้เด็กๆได้ดูดาวด้วยตาตัวเอง เมื่อเมฆไม่บัง ดาวเคราะห์ที่โคจรอยู่ในช่วงเวลาหัวค่ำที่พอดูได้ในเดือนพฤศจิกายนก็จะมี ดาวพฤหัสที่ดูได้ช่วงหัวค่ำ และ ดาวเสาร์ที่จะอยู่ให้เราดูถึงเกือบเทียงคืน การได้ดูดาวสองดวงนี้เราจะได้เห็นเอกลักษณ์ที่สำคัญของดาวสองดวง ดาวพฤหัสจะมีดวงจันทร์โคจรรอบดาว เราอาจจะได้เห็นจุดสว่างเล็กๆรอบดาวพฤหัส 4 จุด ส่วนดาวเสาร์ก็เป็นดาวที่มีวงแหวน แค่เราได้เห็นด้วยตาตัวเองเราก็จะยิ่งมั่นใจในวิทยาศาสตร์ เพราะสิ่งที่เราเห็นจะเหมือนสิ่งที่กาลิเลโอเห็นเมื่อสี่ร้อยปีที่แล้ว การสังเกตการณ์บนท้องฟ้าและอวกาศพาให้โลกเราพัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ ความสะดวกสบายในเทคโนโลยีต่างๆมาจากการพัฒนาทางวิทยาศาสตร์อย่างจริงๆจัง และดาวเคราะห์สองดวงที่เราจะส่องกันก็น่าสร้างแรงบันดาลใจให้กับเด็กๆได้บ้าง
แข่งรักบี้สนามสาธิตเกษตร
วันเสาร์และอาทิตย์ที่ผ่านมา ขอบฟ้าไปแข่งรักบี้รายการหนึ่งที่โรงเรียนสาธิตเกษตร หลังจากเดือนที่แล้วไปแข่งที่สนามอื่นมาแล้ว สนามนี้จึงนับเป็นสนามที่2 และได้เล่นในสนามนี้ไป 4 นัด
เรารวมตัวกันที่โรงเรียน ผู้ปกครองพานักกีฬาไปส่งเพื่อรวมกันขึ้นรถบัสไปยังสนามแข่งขัน เด็กตื่นตีห้าครึ่ง มาถึงโรงเรียนหกโมงครึ่ง เช้าวันไปโรงเรียนยังไม่เช้าเท่านี้เลย ไปถึงสนามก็แยกกันไปวอร์มอัพ เตรียมพร้อมเพื่อแข่งขัน นัดแรกเราแข่งประมาณแปดโมงเช้า พิธีเปิดเสร็จก็แข่งเลย
พ่อแม่ผู้ปกครองร่วมมือกันคนละแรง ติดตามกันไปเชียร์ บางคนสนับสนุนของกิน บางคนมาช่วยถ่ายภาพ บางคนมาช่วยถ่ายวิดีโอ งานนี้มีภาพหลากหลายให้พ่อแม่กลับไปนั่งดู ผมก็ไปช่วยถ่ายภาพในการแข่งขัน เก็บบรรยากาศโดยรอบนิดหน่อย
จำรายชื่อโรงเรียนทั้งหมดไม่ได้ รู้แค่ว่า รุ่น 7 ขวบ เราแข่งกับทีมเจ้าภาพที่เป็นเจ้าของสนาม โดยไม่มีทีมเก่งอย่างวชิรวุธ และ ภปร ก็นับว่าเรามีโอกาสได้ทำคะแนนอยู่บ้าง ผลการแข่งขั้น 4 นัด เราชนะทุกนัดเป็นสิ่งที่ทำให้พวกเราดีใจมาก เด็กๆได้เล่น ได้ความมั่นใจ ในสนามอื่นๆหลังจากนี้ก็น่าจะสนุกเข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะเด็กเริ่มเล่นเป็นแล้ว
วันเสาร์เราแข่ง 3 นัด วันอาทิตย์เราแข่ง 1 นัด ทีมโรงเรียนเพลินพัฒนาชนะได้ทุกนัด แต่ในชั้นอื่นๆมีแพ้บ้าง ชนะบ้างสลับกัน จริงๆในการแข่งขันครั้งนี้ควรมีทีมจากโรงเรียนบ้านบากมาเล่นด้วย แต่ติดขัดที่ปัญหาการเดินทางจึงไม่ได้เข้าร่วมในวันแข่งขัน ทีมบ้านบากเคยสร้างปรากฏการณ์เป็นทีมหน้าใหม่ที่ผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศ สามารถผ่านทีมเก่งๆอย่างภปรเข้ามาได้ และด้วยการบอกเล่าเรื่องราวความใจสู้ของทีมบ้านบาก ทำให้เกิดเป็นเนื้อเรื่องที่น่าประทับใจและนำไปสู่การสร้างเป็นภาพยนต์ พวกเรานึกว่าเราจะได้ถ่ายรูปกับดารา แต่ดันมีเหตุให้บ้านบากเข้าร่วมไม่ได้ น่าเสียดาย เหลือไว้แต่ป้ายชื่อที่ไม่ได้ใช้
รักบี้ให้อะไร คำถามนี้เริ่มมีคำตอบชัดเจน หลังจากเห็นพัฒนาการของเด็ก ความสามัคคี การดูแลซึ่งกันและกันในทีม หวังว่ากีฬาจะช่วยสร้างเด็กดีมีน้ำใจออกมามากขึ้นเรื่อยๆ
เล่นรักบี้ได้อะไร
ผมอนุญาตให้ลูกชายวัย 7 ขวบได้เล่นรักบี้เป็นนักกีฬาของโรงเรียน โดยจะมีการแข่งขันกับภายนอกอยู่บ้าง ต้นเดือนสิงหาคมมีแข่ง 1 ครั้ง ได้เล่น 3 แมทช์ ในเดือนกันยายน ก็จะมีอีก 1 ครั้ง ได้เล่นกี่แมทช์ก็ยังไม่รู้ มีการเตรียมตัวฝึกซ้อมล่วงหน้าด้วยประมาณ 3 สัปดาห์ก่อนลงแข่ง
ก่อนจะอนุญาตก็ปรึกษากันกับแม่ และตัดสินใจให้ลูกทดลองเล่นดู กลัวลูกจะเจ็บตัวหรือบาดเจ็บจนกลัวกีฬา แต่ก็คิดว่าน่าจะได้ประสบการณ์หลายอย่างที่หาไม่ได้จากสถานการณ์อื่นๆ และหาไม่ได้เลยจากโรงเรียนอื่นๆที่ไม่ได้สอนรักบี้ ในช่วงวัยเท่านี้โอกาสจะได้เล่นกีฬารักบี้ก็เป็นเรื่องยากมากถ้าโรงเรียนไม่ส่งเสริม มีโรงเรียนเป็นพันแห่งในกรุงเทพแต่มีไม่กี่โรงเรียนหรอกที่มีรักบี้ให้เล่น และมีการส่งเสริมไปถึงระดับการแข่งขันอีกด้วย
เล่นแล้วได้อะไร คำถามนี้มีอยู่ในหัวผมตลอด และจากที่ค้นหาและถามจากเพื่อนๆที่เคยเล่น ก็ได้คำตอบแนวทางเดียวกันคือ มันเป็นกีฬาสุภาพบุรุษ คือ เล่นด้วยวิธีแบบใดก็จะได้กลับมาแบบนั้น ถ้าเราเล่นสกปรก เราก็จะโดนทำสกปรกกลับคืน การฉุดกระชากลากดึง หรือการเข้าประทะ ทุกอย่างถ้าเรามีทำอะไรเกินกติกาไปเป็นของแถม ทั้งจะทำเอามัน หรือ ซาดิสด้วยสัญชาตญาณ เราก็จะได้คืนในสิ่งเหล่านั้น มันฝึกจิตใจได้หรือเปล่าผมก็ยังไม่รู้
สิ่งที่คาดหวังของผมเองก็คือ ลูกได้ฝึกการเล่นเป็นทีม กีฬาที่เล่นเป็นทีมจะทำให้เราต้องมีเพื่อน ต้องมีน้ำใจ ต้องดูแลเพื่อน และเพื่อนก็จะดูแลเรา การมีทีมเป็นเรื่องควรฝึกฝน ทั้งทีมจากการทำงานและทีมจากการเล่นกีฬา
คาดหวังว่าลูกได้วิ่งในสนามจริง ได้เห็นสนามบอลของจริง ได้เห็นอัฒจรรย์ของจริง ในอดีตสมัยประถม ผมไม่รู้เลยว่าสนามกีฬาขนาดใหญ่เป็นยังไง เพราะโรงเรียนที่ผมผ่านมาไม่ได้เน้นเรื่องกีฬา กว่าจะได้สัมผัสสนามบอลมาตรฐาน ได้ไปเดินดู เดินเล่นในสนามกีฬาแห่งชาติผมต้องรอมัธยม และต้องเป็นโรงเรียนมัธยมที่ส่งเสริมกีฬา และทำผลงานกีฬาได้ดีด้วย ถึงจะไปถึงสนามกีฬาระดับชาติได้ แต่ผมไม่ได้เป็นนักกีฬานะ ผมเป็นแค่กองเชียร์
คาดหวังว่าลูกได้วิ่งจริง เหนื่อยจริง แพ้จริง ชนะจริง เสียใจ และ ดีใจจริงๆ นี่คือประสบการณ์ที่ต้องสัมผัสเอง ฟังเรื่องเล่าไม่ได้ อ่านหนังสือไม่ได้ มโนไม่ได้ ฝันก็ยังไม่ได้ ต้องเป็นประสบการณ์ที่ลองด้วยตัวเองเท่านั้น และคิดว่า ก่อนจะไปเป็นนักฟุตบอลเต็มตัว เล่นรักบี้ของโรงเรียนนี่แหละที่จะสร้างสิ่งเหล่านี้ให้ได้
คาดหวังสุดท้ายคือ ลูกได้ฝึกฝนเรื่องการประทะ การชน การแท็คเกิ้ล ศัพท์อะไรก็ตามที่หมายถึงความแข็งแกร่ง เบียดไม่ล้ม ชนไม่ล้ม คุณสมบัติแบบนี้เป็นสิ่งที่ต้องการในฟุตบอลยุคใหม่ ยุคที่ฟุตบอลเคลื่อนที่เร็ว และ ผู้เล่นประทะกันตลอดเวลาในเกมรุก วันที่เขาขึ้นไปเล่นฟุตบอลเต็มรูปแบบ ทักษะการประทะที่ได้จากรักบี้นี่แหละที่จะช่วยให้รับมือได้ เพราะแม้แต่กองหน้าระดับอาชีพ ที่ตัวผอมบาง ยังต้องเล่นเวท เพาะกล้ามเนื้อ เพื่อให้มีความแข็งแกร่งเบียดกับคู่แข่งได้ไม่ล้ม
ฟุตบอลคือความฝันของลูก พ่อแม่อย่างผมก็ต้องพยายามกรุยทางให้ อะไรที่มีโอกาสและฝึกฝนไว้แต่เด็กทำได้ก็จะทำ วิเคราะห์แล้วรักบี้ให้หลายอย่างได้ ในช่วงวัยประถมนี้คงได้คุยเรื่องรักบี้กันอีกหลายครั้ง
รักบี้ 3สิงหาคม2562
วันที่ 3 สิงหาคม 2562 โรงเรียนเพลินพัฒนาพาเด็กนักเรียนชั้นประถมไปแข่งกีฬารักบี้ โดยมีรุ่น 7 ปีที่ขอบฟ้าอยู่ในทีม รุ่น 7 ปีถือว่าเป็นรุ่นเล็กสุดของกีฬารักบี้ โดยก่อนหน้าวันแข่งประมาณ 3 สัปดาห์ทางโรงเรียนก็มีการรวมตัวกันซ้อม และทางครูก็ทาบทามเด็กจำนวนหนึ่งให้มาร่วมทีม
ขอบฟ้าเป็นหนึ่งในนักเรียนที่ครูชวนไปเล่น มีจดหมายอย่างเป็นทางการจากโรงเรียนว่าจะขอให้นักเรียนร่วมฝึกซ้อมและไปแข่งขัน และเมื่อผู้ปกครองอนุญาตก็จะเริ่มฝึกซ้อมสัปดาห์ละ 4 วันในตอนเย็นหลังเลิกเรียน ตลอดเวลาช่วงฝึกซ้อมขอบฟ้าก็กลับบ้านเย็นตลอด บางวันขอบฟ้าติดเรียนพิเศษตอนเย็นก็จะไม่ได้ซ้อม
วันแข่งขันโรงเรียนจัดรถไปส่งนักกีฬาหลายรุ่น ซึ่งรุ่น 7 ปีจะมีการแข่งในวันนี้ 3 นัด และทีมของขอบฟ้าก็ชนะ 1 นัด เสมอ 2 นัด ตอนจบวันก็แจกเหรียญรางวัลให้กับทีมที่เข้าแข่งทุกทีมโดยไม่มีการประกาศผลชนะเลิศ เพราะเป็นการแข่งเพื่อกระชับมิตร ไม่ได้แข่งหาแชมป์
พ่อแม่ก็มีหน้าที่สนับสนุน ตามไปเชียร์ ช่วยกันถ่ายภาพลูกหลานตลอดวัน มีภาพถ่ายจำนวนมากกว่า 1000 ภาพถูกส่งเข้าห้องไลน์เฉพาะกิจของกิจกรรมครั้งนี้ แค่ดูไปเรื่อยๆก็เมื่อยมือและปวดตามากแล้ว มีภาพสวยๆหลายภาพ มีคลิปวิดีโอหลายคลิป
ผมตั้งใจให้ลูกเก็บประสบการณ์ ทีแรกจะได้ประสบการณ์อะไรบ้างก็ตอบไม่ได้ แต่หลังจากที่ผ่านวันแข่งมาก็ได้คำตอบของตัวเอง เพราะเด็กทุกคนผ่านการซ้อมหลายสัปดาห์ นั่งรถบัสไปแข่ง ไปอยู่ในที่ที่ร้อนไม่สบายเหมือนในห้าง ต้องรอแข่ง 3 นัดในวันเดียว กินข้าวกินน้ำกับทีม ฝึกความอดทนที่จะเชื่อฟังโค้ช ซึ่งทุกอย่างที่ว่ามาเด็กทุกคนก็ผ่านมาได้ด้วยดี และสิ่งสำคัญก็คือ เด็กได้เรียนรู้การตั้งเป้าหมาย ได้เรียนรู้วิธีการ ได้ทุ่มเทความอดทน ความพยายามและเวลาที่เพียงพอ ประสบการณ์ที่ใช้เงินซื้อไม่ได้แบบนี้ “คุ้ม” จริงๆ เพราะในวัยเด็กของผมเอง กว่าจะเรียนรู้การทำงานกับเพื่อนแบบหามรุ่งหามค่ำ กว่าจะผ่านช่วงเวลาเหนื่อยร่วมกับเพื่อนๆผมต้องรอจนถึงมัธยมเลย













































