ร้านอาหาร 1000ไม้ คาเฟ่แอนด์ฟาร์ม เป็นร้านอาหารอยู่ย่านปทุมธานี มีธุระไปแถวรังสิตก็เลยแวะร้านนี้ดู เป็นร้านอาหารที่อยู่ในถนนซอย มีพื้นที่ร้านติดแม่น้ำ ขนาดร้านใหญ่พอสมควร สามารถจอดรถได้ประมาณ 20-30 คัน แต่ก็เต็มตลอดเวลา บ้านเรือนประชาชนรอบข้างร้านก็ปรับพื้นที่เป็นที่ฝากรถ นับว่าเป็นร้านที่นำรายได้มาสู่เพื่อนบ้านจริงๆ

ร้านอาหารตกแต่งหลายแนว มีคาเฟ่สวยๆให้นั่ง มีอาหารให้สั่ง มีฟาร์มปลูกผักไม่ใช้ดินโชว์ด้วย พื้นที่นั่งด้านนอกอาคารก็มีหลากหลายบรรยากาศ มุมตกแต่งแบบแค้มปิ้งก็สวยน่าถ่ายรูป มีมุมกิจกรรมเล็กๆ หลายอย่างให้เด็กได้ลองเล่น ได้ใช้เวลากับงานศิลปะ เรียกได้ว่าเป็นร้านอาหารที่เน้นให้ลูกค้าได้แวะถ่ายรูป นั่งดูแม่น้ำ และปล่อยให้ลูกเล่นได้ เหมาะกับครอบครัวที่พาเด็กมาเที่ยวเล่นเปิดหูเปิดตา จะบอกว่าเป็น playground ในรูปแบบของร้านอาหารก็ได้ อาหารที่นี่รสชาดปกติ ผักคงใช้ที่ปลูกกันในฟาร์มแห่งนี้เลย แถมหนอนในจานผักมาด้วยนะ สดจริง

ร้านอาหารมีแม่น้ำอยู่ด้านหลัง เป็นพื้นที่เปิดโล่ง ถ้าจัดกิจกรรมดูดาว ดูนก และนอนเต๊นท์ได้จริงๆก็น่าสนใจมากสำหรับคนกรุงเทพที่หิวธรรมชาติ ยิ่งในยุคโควิดที่เราไม่กล้าเที่ยว การนอนเต๊นท์ในที่สวยและสะดวกก็เป็นทางเลือกที่อยากเลือก

การประกอบลู่วิ่งไฟฟ้าที่บ้านไม่ใช่เรื่องยาก ทางผู้ผลิตมีเครื่องมือที่แถมมาด้วยในกล่อง แต่คู่มือไม่ละเอียด ไม่มีภาพชิ้นส่วนว่าน็อตตัวไหนต้องใส่ที่ส่วนไหน ปล่อยให้ลูกค้าเดาเอาเอง บางครั้งก็เดาผิด แล้วก็เลยต้องใช้เวลาในการลองผิดลองถูกใส่น็อต สิ่งที่แถมมาในกล่องจะมีเอกสารและครื่องมือรวม 1 ถุง ในถุงจะมีของทั้งหมด 6 อย่างตามภาพ

1 คือ น้ำมันหยอด เอาไว้ใส่ใต้สายพาน คู่มือบอกว่า สองเดือนหยอดหนึ่งครั้ง

2 3 4 คือ หกเหลี่ยม เอาไว้ไขในส่วนต่างๆ โดยเบอร์ 3 จะเป็นตัวที่มีความหนาที่สุด เป็นตัวที่เอาไว้ตั้งระดับสายพานไม่ให้เอียงซ้ายหรือขวา

5 คือเครื่องมืออะไรก็เรียกไม่ถูก แต่ไม่รู้ว่าใช้ตอนไหน คู่มือไม่ได้บอกว่าต้องใช้ด้วย

6 คือคู่มือ

ในการประกอบจริงพบว่า ผมต้องไปหาเครื่องมือที่เอาไว้จับหัวน็อตไม่ให้หมุน หน้าตาแบบนี้ เข้าใจว่าช่างบางคนจะเรียกว่า กุญแจเลื่อน เราสามารถหมุนระยะห่างของตัวกุญแจเลื่อนให้มีขนาดที่พอดีกับหัวสกรูตัวเมีย นับว่าเป็นเครื่องมือที่จำเป็นมาก แต่ทางผู้ผลิตไม่ได้แถมมา เมื่อประกอบลู่วิ่งเป็นทรงที่พร้อมใช้งานแล้ว เราก็ต้องตั้งระดับขาให้พอดีกับพื้น เพื่อไม่ให้เครื่องโยกคลอนได้ง่าย เพราะการวิ่งบนลู่วิ่งจะเป็นการก้าวเท้าหรือกระโดดบนลู่วิ่ง แรงเท้ากระแทกลงไปจะทำให้เกิดเสียงดัง ถ้าฐานวางไม่ได้ระดับลู่วิ่งก็จะมีการสั่นสะเดือนที่รุนแรง มันสั่นและโยกแรงจนไม่อยากวิ่ง ดังนั้นการประกอบและจัดวางต้องค่อยๆทำให้ชัวร์

ถ้าเป็นไปได้ควรหาผ้าหนาๆมารองใต้ลู่วิ่งด้วยจะทำให้แรงกระแทกไม่ดังมาก และลู่วิ่งก็จะมั่นคงยิ่งขึ้น เท่าที่ตามอ่านจากอินเทอเน็ต บางคนจะใช้เสื่อโยคะมารอง บางคนใช้พรม บางคนใช้กระดาษลูกฟูกใบใหญ่มารอง ที่จริงแล้วกล่องที่ใส่ตัวมันมาก็น่าจะใช้วางรองได้ แต่ผมก็งกกล่อง อยากจะเก็บกล่องเอาไว้เผื่อใช้ประโยชน์อย่างอื่นแทน

การลองวิ่งครั้งแรก

การวิ่งบนลู่วิ่งไม่เหมือนกับการวิ่งในสนาม เพราะเราต้องมีสมาธิในการก้าวเท้า เนื่องจากพื้นที่สายพานค่อนข้างเล็ก การก้าวเท้าที่ระยะสั้นไปหรือยาวเกินไปก็จะทำให้เท้ามีโอกาสหลุดไปเหยียบพื้นที่นอกสายพานได้ง่าย การหัดวิ่งครั้งแรกๆจะพบกับการเหยียบผิดอยู่หลายครั้ง และการลงน้ำหนักเท้าที่ผิดปกติหรือผิดจังหวะก็จะทำให้สายพานสะดุด ทำให้ตัวเรามีอาการเสียหลักเล็กน้อย ซึ่งก็ทำให้ตกใจอยู่บ้าง แต่เมื่อได้วิ่งไปหลายวันเราจะเริ่มปรับตัวได้

ตอนที่1

การออกกำลังกายเป็นสิ่งที่ทำให้อายุยืน ทุกคนรู้แต่ก็ไม่สามารถทำได้ทุกคน มีข้ออ้างสารพัด แม้แต่ตัวผมเองก็มีแต่การผลัดวันประกันพรุ่งมาตลอด จนอายุเยอะขึ้น ร่างกายกำลังเข้าสู่วัยลุงอย่างเป็นทางการ จากที่เคยกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนก็กลายเป็นอ้วนได้ง่ายขึ้น จนถึงวันที่ต้องกินน้อยลงเพื่อลดน้ำหนัก ก็ทำได้อยู่ไม่กี่เดือน น้ำหนักลด แต่หิวและอยากอาหารจนสุดท้ายคุมน้ำหนักได้สามปี น้ำหนักก็ค่อยๆขึ้น แม้เราจะกินน้อยจนเป็นนิสัยแล้ว นี่คือสัญญาณของความเป็นลุงที่กำลังเกิดกับตัวผมเอง

การลดน้ำหนักไม่ใช่เรื่องยาก แต่การจะทำให้น้ำหนักไม่เพิ่มนี่ยากกว่า สุดท้ายการกินน้อยก็ทำไม่ได้ เลยต้องหาวิธีทำให้ร่างกายได้เผาผลาญพลังงาน เลยตัดสินใจเริ่มวิ่งดีกว่า เพราะว่า การวิ่งเป็นการออกกำลังกายที่ลงทุนน้อยที่สุดแต่ได้ผลลัพธ์ที่ดีต่อสุขภาพหลายอย่าง หากเราโชคดี บ้านหรือที่พักอยู่ใกล้สวนสาธารณะก็ทำให้เราสามารถไปวิ่งได้สะดวก แต่ช่วงเวลาที่วิ่งก็จะโดนจำกัดแค่ตอนเช้าและเย็นเท่านั้น เพราะตอนกลางวันแดดร้อนมาก ส่วนกลางคืนก็อันตรายเกินไป

ยิ่งในยุคโควิดระบาดหนักมาก การออกนอกบ้านไปทำกิจกรรมต่างๆจะเป็นความเสี่ยงในการติดเชื้อ การวิ่งออกกำลังกายในที่สาธารณะก็เลยต้องระวังและถ้าโชคไม่ดี รัฐบาลสั่งปิดที่สาธารณะขึ้นมา เราก็จะไม่ได้วิ่งอีก การอยู่บ้านเพื่อหยุดการแพร่เชื้อเราก็โดนขอร้องแกมบังคับให้อยู่กับบ้านให้มากที่สุด ทำให้การวิ่งออกกำลังกายต้องทำในบ้านแทน และก็เป็นที่มาของการวิ่งบนลู่วิ่งไฟฟ้า

ตลอดชีวิตที่ผ่านมาแทบจะไม่ได้ออกกำลังกายเลย แม้อดีตเคยวิ่งอยู่บ้างไม่กี่รอบสนาม แต่ก็เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ผมยังจำได้ว่า ครั้งแรกที่เคยวิ่งบนลู่วิ่งของเครื่องออกกำลังกายเมื่อสัก 20 ปีก่อน ผมวิ่งได้แค่ 200 เมตรก็เหนื่อยและหายใจไม่ทันแล้ว ล้มตัวลงนอนและรู้สึกว่าหัวใจจะเต้นหลุดออกจากร่างเลย ตั้งแต่นั้นมาก็เลยไม่อยากออกกำลังกาย และเลือกใช้วิธีกินน้อยเพื่อลดน้ำหนักแทน เพราะผมขี้เกียจนั่นเอง

ลู่วิ่งมีมากมายหลายชนิดให้เลือก ตั้งแต่สองพันบาทไปถึงหลายๆหมื่น มีทั้งแบบไฟฟ้า และแบบไม่ใช้ไฟฟ้า ที่แรกก็เคยคิดว่า ลู่วิ่งแบบไม่ใช้ไฟฟ้าเป็นของกระจอก เป็นของมือใหม่ ถ้าจริงจังขึ้นมาหน่อยก็ต้องเป็นลู่วิ่งไฟฟ้า แต่ก็ได้ค้นพบว่า ลู่วิ่งบางชนิดเป็นแบบไม่ใช่ไฟฟ้าที่มีราคาครึ่งแสนก็มีขาย แถมมีคนซื้อแล้วรีวิวให้ดูด้วย สำหรับมือใหม่อย่างผมบอกตามตรงเลยว่าซื้อมั่วๆแต่เน้นราคาไม่แพงเป็นหลัก ก็เลยได้ตัวนี้มา ในราคาสามพันห้าร้อยบาท

มันราคาถูกกว่าลำโพงที่ผมเคยซื้อ ราคาถูกกว่าเลนส์กล้องถ่ายรูป ราคาถูกกว่าของเล่นหลายๆอย่างที่เคยซื้อมา นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ตัดสินใจซื้อได้ง่ายคือ ของเล่นยังแพงกว่านี้เลย ของที่ทำให้อายุยืนก็ให้รีบซื้อซะแล้วเริ่มออกกำลังกายเสียที อะไรที่ไม่เคยทำก็ให้ลองทำ ยิ่งเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพแล้วยิ่งควรได้เริ่มให้เร็วที่สุด

ลู่วิ่งไฟฟ้าดีหรือไม่ดียังไงตอนนี้ยังไม่สามารถจะบอกได้เต็มที่ แต่เมื่อได้ลองใช้ ได้ลองวิ่งหลายครั้ง ผ่านไปประมาณ 7 วันก็เริ่มค้นพบไปทีละอย่าง ว่าเราชอบหรือไม่ชอบอะไรบ้างกับลู่วิ่งตัวนี้

สิ่งที่ชอบ

1 มีที่วางมือถือหรือแท็บเบล็ต ตรงนี้เป็นสิ่งจำเป็นแล้วสำหรับยุคนี้ บางเครื่องที่แพงและออกแบบมาละเอียดกว่านี้จะมีที่วางแก้วน้ำด้วย แต่เครื่องนี้ราคาประหยัด เอาแค่ที่วางมือถือก็พอ

2 ราคาไม่แพง ถือว่าถูกเลยก็ได้เมื่อเทียบกับของฟุ่มเฟือยอื่นๆในชีวิต

3 โชคดีที่เลือกรุ่นที่สามารถปรับความเร็วได้สูงถึง 10 km/h เพราะวิ่งไปหลายๆวัน เราเริ่มรู้แล้วว่าเราชอบที่ความเร็วระดับใด บางเครื่องที่เห็นขายตามห้างหรือในเว็บ ทำความเร็วได้เพียง 6km/h ซึ่งไม่พอสำหรับการวิ่งเลย

สิ่งที่ไม่ชอบ

1 มันไม่แข็งแรง ไม่มั่นคงเท่าไหร่ รู้สึกว่า ถ้าวิ่งชนแล้วลู่ล้มแน่ๆ

2 เสาด้านหน้าทีทำขึ้นมาให้ใช้แสดงผล และเผื่อให้มือจับ มันยืดติดกับฐานด้วยน็อตแค่สองตัว มันไม่แข็งแรงเหมือนลู่วิ่งตัวใหญ่

3 พื้นที่วิ่งน้อยไป สายพานสั้นไปนิดหน่อย ความกว้างของสายพานก็แคบ แต่ก็อาศัยการปรับตัวทำให้ชินได้

รออ่านตอนที่ 2นะครับ

เด็ก ป2 ในยุคโควิด ได้รับมอบหมายให้ทำงานวิจัย เลือกหัวข้อเอง ลูกผมเลือกไข่เป็ดกับไข่ไก่อันไหนทอดไข่ดาวอร่อยกว่ากัน ว่าแล้วก็ต้องมีไข่ไก่กับไข่เป็ดมาประกอบการทำงาน ไข่ไก่ไม่ยากเลย ในตู้เย็นของทุกบ้านก็มีอยู่แล้ว ส่วนไข่เป็ดนี่จะยากหน่อย เพราะต้องไปซื้อที่ตลาดอย่างตั้งใจเลย มันไม่ได้หาง่ายเหมือนไข่ไก่นั่นเอง

พอได้มาแล้วก็จัดการให้ได้ทดลองทอด และผู้ช่วยอย่างผมก็ต้องเป็นลูกมือ ถ่ายรูป เก็บรายละเอียด อันนี้อาจจะดูเกิดกำลังของเด็ก ป2 ดูภาพก็รู้แล้วว่าพ่อแม่ตั้งใจช่วย ซึ่งงานโปรดักชั่นระดับพ่อบ้านแบบนี้ผมถือว่าไม่ได้ช่วยเกินกว่าเหตุจำเป็น เพราะจริงๆแล้วงานวิจัยต้องการให้เด็กได้ตั้งคำถาม และหาวิธีที่จะได้คำตอบ

ความแตกต่างของไข่ไก่และไข่เป็นเป็นอย่างไรผมก็เพิ่งได้เห็นกับตาวันนี้ เพราะฟังสิ่งที่คนอื่นเล่ามาตั้งแต่เด็กๆ วันนี้ได้เห็นไข่ทั้งสองชนิดกับตา เพิ่งรู้ว่าไข่เป็ดมีส่วนของไข่ขาวที่ดูใส ไม่มีสี ส่วนไข่ไก่นั้น พอวางเทียบไข่เป็ด ส่วนของใข่ขาวจะอมสีเหลืองอย่างชัดเจน น่าจะเรียกไข่เหลืองซะมากกว่า

กล้อง Nikon Fm2 เลนส์ Vivitar 24f2.8 ฟิล์ม Fuji velvia iso50

ภาพที่ถ่ายด้วยฟิล์มภาพนี้ เป็นดอกไม้ริมทะเลที่ฮาวาย ใบเขียวๆที่ปกคลุมไปเกือบทั้งภาพผมรู้สึกว่ามันเหมือนผักบุ้ง แต่รูปทรงของใบมันไม่เหมือนผักบุ้งในไทย ส่วนดอกสีชมพูก็เป็นดอกของใบเขียวเหล่านี้ ผมเลือกดอกเด่นๆที่โดนแสงแดดนิดๆ จัดองค์ประกอบภาพให้มีดอกไม้แค่ดอกเดียวในภาพ วางตำแหน่งดอกไว้ที่มุมล่างด้านขวา แล้วปล่อยให้ส่วนเขียวและฟ้าอยู่ด้านบนภาพ จะเรียกว่าจุดเด่นของภาพอยู่ที่จุดตัดเก้าช่องก็พอได้