สนามหลวงเป็นที่ต้องห้าม ห้ามประชาชนเข้าไปใช้งานตั้งแต่เมื่อไหร่ผมก็จำไม่ได้ เพราะในความทรงจำที่จำได้ ผมไปเที่ยวเล่นที่สนามหลวงหลายครั้ง เพราะสนามหลวงเป็นที่ว่างที่เดียวในกรุงเทพที่พอจะให้เราวิ่งเล่น หรือ ไปเล่นกิจกรรมกลางแจ้งได้ อย่างน้อยก็ไปเล่นว่าว ไปจอดรถแล้วเดินไปดูวัดพระแก้ว

สมัย เรียนมัธยม ผมเริ่มเที่ยวเล่นนอกบ้านกับเพื่อน นั่งรถเมล์ไปสนามหลวง ไปดูผู้คนเขาเล่นว่าว มีว่าววางขายเต็มไปหมด เลือกซื้อสักตัวแล้วก็เล่นในสนามหลวง แดดร้อนๆก็ไม่เป็นไรเพราะเด็กๆเล่นอะไรก็สนุก หิวน้ำก็รอคนหาบน้ำมาขาย หรือมีร้านขายน้ำเป็นรถเข็นรออยู่รอบๆสนามหลวงอยู่แล้ว

สมัยทำงานใหม่ๆเริ่มหัดถ่ายรูป ก็แวะไปถ่ายเล่นที่สนามหลวง วัดพระแก้ว การเดินเล่นสนามหลวงสักรอบทำให้เราได้ฝึกฝีมือถ่ายภาพได้หลายบทเรียน จะถ่ายเน้นองค์ประกอบระดับประกวด หรือถ่ายแนวสตรีท หรือถ่ายเรื่อยเปื่อยตามอารมณ์ก็ตามใจเรา สนามหลวงเป็นโรงเรียนถ่ายภาพชั้นดีเลย

บางช่วงเวลา นั่งรถไปดูข้าวที่ทางการเขาหว่านไถในงานแรกนาขวัญ ไปคุ้ยทรายหาเมล็ดข้าวพระราชทาน สนามหลวงใช้เป็นที่ทำนาเรียกขวัญกำลังใจให้เกษตรกร ผมแวะไปดูชาวบ้านคุ้ยข้าวเก็บไว้เป็นที่ระลึก ผมลองหาเองบ้าง ไม่เจอสักเม็ด แต่ชาวบ้านเก็บไว้เต็มมือ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ดีใจด้วยที่ได้กำลังใจกลับไป

ปี พศ 2563 ตอนต้นปี สนามหลวงโดนปิดล้อม ห้ามเข้า ห้ามใช้ โดยผมเองก็ไม่ทราบเหตุผล แต่ วันนี้ 22 กันยายน 2563 ได้ข่าวว่าเปิดให้เข้าไปใช้งานได้ มีกลุ่มประท้วง มีม็อบมาแสดงความคิดเห็น ปรากฏการณ์นี้ทำให้เราได้สนามหลวงกลับคืนมา แต่จะกลับมาอย่างถาวรหรือเปล่าก็รอดูกันต่อไป