ทริปนี้เป็นทริปเร่งด่วนและไม่ได้วางแผนมากนัก เป็นวอยเชอร์ที่แฟนผมเคยซื้อไว้แล้วเมื่อหลายเดือนก่อน และหลังจากเดือนนี้จนถึงวันหมดอายุ คงไม่ว่างไปกันอีกแล้ว เลยต้องรีบใช้สิทธิ์เพื่อไม่ให้เสียเปล่า

เดินทางด้วยรถยนต์คันโปรด Honda FREED รถครอบครัวนั่งได้เยอะ แต่ไปกันสองคน เลยเอาตุ๊กตาหมีติดไปด้วย

ออกเดินทางจากกรุงเทพ 14.30 แวะเติมน้ำมัน E20 เต็มถัง เพื่อทดสอบอัตราสิ้นเปลืองด้วยว่ารถคันนี้กินน้ำมันขนาดไหน เดินทางใช้เวลาไม่นาน สภาพการจราจรค่อนข้างโล่ง ไปถึงที่พักประมาณ 16.30 น. จอดรถ เช็คอิน แล้วก็ถ่ายภาพด้านหน้ากันก่อน เนื่องจากเห็นสภาพท้องฟ้าแล้วสีสวยดี แบบนี้ถ่ายง่าย วัดแสงพอดีฟ้าก็สวยแล้ว

ล็อบบี้ที่นี่สวยมาก สามารถใช้ถ่ายรูปได้ดี โทนสีออกกลางถึงเข้ม ถ่ายภาพยังไงก็แทบจะไม่เสีย ถ้าไม่ย้อนแสงได้ภาพที่ค่อนข้างดีแน่นอน ภาพเหล่านี้ถ่ายด้วยมือถือ samsung รุ่น monte ซึ่งเป็นมือถือที่ถ่ายภาพได้ 3 ล้านพิกเซล ไม่ออโต้โฟกัส ระยะชัดของกล้องมันออกแบบไว้ให้ชัดตั้งแต่ระยะไกลๆจนถึงใกล้ๆประมาณ 1 เมตร เพราะฉะนั้นถ่ายวิวด้วยมือถือตัวนี้ค่อยข้างไว้ใจได้ แถมมี GPS แนบไปกับภาพถ่ายได้ด้วย เวลาเปิดดูในคอมพิวเตอร์จะสามารถดูแผนที่ได้ด้วย

เฌอรีสอร์ท เป็นตึกไม่เล็กไม่ใหญ่ ออกแบบได้ทันสมัย ใช้พื้นที่ได้คุ้มค่าและไม่รกตา ทางเดินด้านข้างก็ยังดูดี ผมชอบมองภาพทางเดินมากว่าภาพด้านหน้าเสียอีก รั้วเป็นแผ่นไม้เรียงตัวกันแทบจะชิดจนบังสายตาได้ แต่ก็ยังมีช่องว่างเล็กๆไว้ให้ระบายความร้อนไม่ให้มันสะสมอยู่ในตึก

เก็บของเข้าที่พักเสร็จแล้วก็ไปหาของกิน ขับรถไปหัวหิน มุ่งหน้าไปที่ร้านน้องเปิ้ล เจตนาจะไปกินที่ร้านข้างๆน้องเปิ้ล แต่หาไม่เจอ เจอน้องเปิ้ลอย่างเดียว ร้านข้างเคียงที่เคยกินก็หายไปไหนไม่รู้ เลยเดินเลือกร้านค้าอยู่สักพัก ไปเจอร้านที่เคยกินอีกร้านหนึ่งคือร้าน ครัวบ้านครู นั่งปุ๊ป สั่งของ แล้วก็ดูวิว

กลับมาถึงที่พักอีกครั้งก็มืดแล้ว ทางรีสอร์ทเปิดไฟสวยดี ล็อบบี้ที่ใช้เพดานเป็นลายฉลุก็ได้โชว์ความสวยงาม ไฟเพดานฝังไว้ด้านข้างตลอดแนวเพดาน ความสว่างกำลังสวยสบายตา เป็นการออกแบบที่ดูดี แต่ก็ไม่รู้ว่าลูกค้าคนอื่่นๆจะมีเวลามาเดินเล่นที่ล็อบบี้ไหม รีสอร์ทสไตล์นี้เหมือนกับว่าจะออกแบบให้ลูกค้าใช้ชีวิตอยู่ในห้องเสียมากกว่า ถ้าอากาศไม่ร้อนมันคงจะน่านั่งคุยกัน ถ้ามีอาหารเครื่องดื่มบริการ หรือมีบอร์ด มีโต๊ะคอมพิวเตอร์ มันใช้ประชุมได้เลย

จบภาพชุดที่ถ่ายด้วยมือถือไปแล้วจะมาต่อด้วยภาพที่ถ่ายด้วยกล้อง DSLR บ้าง โดยใช้ Eos5D และเลนส์ Tanron 28-75 F2.8 เป็นหลัก เพราะแบกมาตัวเดียว

ทางเดินด้านข้างถ่ายด้วยกล้องตัวใหญ่ ลักษณะสีจะอิ่มแน่นกว่า

บางภาพจะเลือกถ่ายมุมเดิมเพื่อเปรียบเทียบกับมือถือด้วย

ตอนเช้าตื่นก่อนแขกคนอื่น หกโมงกว่าก็ออกมาเดิน หน้าร้อนแบบนี้แดดออกเร็วมาก ได้มุมถ่ายภาพหลายภาพ ไม่มีแขกคนอื่นๆมาให้รกสายตา ไปดูบริเวณริมหาด ซึ่งเป็นจุดนั่งชมวิวและกินข้าว

ที่นั่งริมทะเลเป็นโซฟ้าตัวใหญ่ๆ คงเอาไว้นอนดูกันสองคน ถ้าพ้นจากโซฟาก็เป็นน้ำทะเลแล้ว น้ำขึ้นก็ดีไป น้ำลงแล้วน่าหวาดเสียว ตกลงไปขาหัก คอหักแน่ๆ

บริเวณริมหาดนี้จะมีสระน้ำด้วย เป็นอ่างน้ำวนอยู่ภายในสระ ใครอยากจะแช่น้ำในสระก็ทำได้ถ้าไม่อายสายตาคนกินข้าวคนอื่นๆ แต่ถ้ามาแต่เช้ามืด แขกคนอื่นยังไม่ตื่นก็พอไหว

พอหิวก็เริ่มหาของกิน ที่นี่ให้อาหารเช้าแบบบุฟเฟ่ต์ ที่โต๊ะจะจัดอุปกรณ์การกินไว้แล้ว ตักของมากินได้ตามอัธยาศัย เฟอร์นิเจอร์ที่เลือกใช้ก็ดูดี ภาพร้านอาหารเป็นมุมถ่ายภาพที่ดีเหมือนกัน

ของกินก็จัดไว้น่ากิน ดูดี ถ่ายรูปได้สวยเหมือนกัน

กินเสร็จก็แวะกลับมาอาบน้ำ เก็บของที่ห้องพัก ระเบียงหน้าห้องพักก็เป็นมุมที่ออกแบบน่านั่งใช้ได้ มีโต๊ะ เก้าอี้ และโซฟาเพียงพอให้นั่งคุยกันยาวๆ ถ้ามากันหลายคน มีเรื่องคุยกันเยอะๆ น่าจะสนุกมาก

ก่อนกลับ ขับรถไปที่หัวหินอีกครั้ง ไปกินมื้อเที่ยงที่ร้านเจ๊กแป๊ะ และกินเค้กที่ร้านบ้านใกล้วัง
ที่ร้านเค้กแห่งนี้ค่อนข้างดัง มีหลายคนพูดถึง เลยแวะมาชิมให้รู้ว่าเป็นยังไง
สั่งเค้กมาตามภาพ จานนี้ 90 บาท ราคาแพงระดับโรงแรม แต่ปริมาณค่อนข้างน้อย แบบนี้ถือว่าแพง ที่หลายคนพูดถึงคงเป็นเรื่องของบรรยากาศของร้านเสียมากกว่า

ด้วยความที่เป็นร้านริมทะเล และตกแต่งได้น่ารัก คงเป็นจุดเด่นของร้านนี้มากกว่าคุณภาพของเค้ก

ขากลับถึงกรุงเทพ แวะเติมน้ำมันก่อนถึงบ้าน เติมที่ปั๊มเดิม E20 เช่นเดิม
ระยะทางที่วิ่ง 448 กิโลเมตร เติมน้ำมันเข้าไป 35.24 ลิตร หารออกมาแล้วเท่ากับ 12.7 กิโลเมตรต่อลิตร แต่หน้าปัดของรถบอกอัตราสิ้นเปลืองไว้ 14 กิโลเมตรต่อลิตร สูงกว่าความเป็นจริง ใครจะอ้างอิงตัวเลขในรถต้องระวังด้วยเพราะมันผิดพลาดเยอะเกินไป นับว่าการทดสอบครั้งนี้เป็นตัวเลขการสิ้นเปลืองที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะรถคันเก่าอย่างโตโยต้า โคโลร่ามันทำอัตราสิ้นเปลืองไว้ได้ประมาณ 10-12 กิโลเมตรต่อลิตรอยู่แล้วด้วยน้ำมันแก๊สโซฮอลล์ 95 คันใหม่อย่าง FREED ผมคาดหวังว่าจะได้สัก 13-14 กิโลเมตรต่อลิตร ไว้มีโอกาสยาวๆค่อยๆวัดกันอีกทีด้วยน้ำมันแก๊สโซฮอลล์ 95 เพื่อจะได้เปรียบเทียบกันได้โดยตรง

ในวันอาทิตย์วันหนึ่งของปี ผมและฮอนด้าฟรีดทำหน้าที่พาคนในครอบครัวไปนั่งรถเล่นไกลๆหน่อย วันนี้เราจะไปกันที่ร้านอาหารสวนทิพย์ซึ่งอยู่ไกลถึงจังหวัดนนทบุรี

ปกติพ่อจะเป็นคนขี้บ่นเวลาต้องเดินทางไกลๆ และชอบเที่ยวคนเดียว แต่ตอนนี้เหตุการณ์เปลี่ยนไปนิดหน่อย ตั้งแต่พ่อเป็นมะเร็ง พ่อก็เปลี่ยนทัศนคติ ยอมนั่งรถไกลขึ้น ยอมให้มีวันครอบครัวบ่อยขึ้น วันนี้เลยวางแผนพามากินไกลถึงนนทบุรี ปกติแค่นั่งรถจากบ้านไปราชดำเนินก็่บ่นแล้ว แม้จะระยะทางเพียงแค่สิบกว่ากิโลก็ตาม ต้องย้อนกลับไปที่เหตุการณ์เมื่อสิบสองปีก่อน วันที่เริ่มทำงานหลังเรียนจบ พาพ่อไปกินร้านอาหารแถวราชดำเนิน วันนั้นก็เป็นวันสุดท้ายที่พาไปกินไกลบ้าน แต่รอบนี้เตรียมตัวอย่างดีเพื่อป้องกันอาการเบื่อและเสียงบ่น

พี่สาวคนรองแวะมาที่บ้านเพื่อสร้างความครึกครื้น หอบกันไปทั้งคันรถ 5 คน รถ FREED ยังเหลือที่นั่งอีก 1 ที่เล็กๆ ข้อดีของ FREED ก็คือทุกคนได้นั่งโดยที่ไม่ต้องเบียดกัน เนื่องจากร้านอยู่ไกล และไม่อยากให้รู้สึกว่าขับรถนานเลยเลือกจะขึ้นทางด่วนไปลงแจ้งวัฒนะ ระหว่างทางเหยียบเต็มที่เลย เร็วแต่ไม่อันตราย รอบเครื่องค่อนข้างสูงจนน้องชายทักว่าจะขับรถเหยียบแบบนี้ไปทำไม เปลืองน้ำมัน ก็เลยตอบไปว่า ไม่เปลืองหลอก ในใจก็ตอบอีกแบบ (อยากจะทำเวลาให้น้อยที่สุดเพราะพ่อจะได้ไม่บ่นไง)

ในเวลาไม่ถึงชั่วโมงก็มาถึงที่ร้าน ร้านอาหารแนวไทยๆ มีห้องแอร์ มีพื้นที่ด้านนอก เลือกนั่งตามใจ พอได้โต๊ะก็สั่งอาหาร พี่สาวเลือกสั่งของแปลกๆที่พ่อไม่เคยกิน ผลก็คือ บ่นว่าอาหารไม่อร่อย กินเสร็จก็เดินเล่นดูสถานที่ ถ่ายรูปเล่น เดินดูสถานที่จนทั่วก็กลับบ้าน

หลังจากที่ผลัดวันประกันพรุ่งมาหลายที รอบนี้ได้กลับไปที่ซีนเนอรี่อีกครั้งเพื่อลองเล่นเครื่องเสียงตัวใหม่ ในบ้านพักหลังใหม่ เป็นเครื่องเสียงที่เจ้าของเขาฝากผมเล่น เล่นเป็นแล้วเอาไปสอนเขาด้วย เลื่อนนัดมาตั้งแต่ปีใหม่ จนกลางปีนี่แหละถึงจะว่างเข้าไป

ติดตั้งเครื่องเสียงเสร็จก็พักผ่อนตามอัธยาศัย การเดินทางครั้งนี้ผมมาดูเพื่อเก็บข้อมูลรีสอร์ทด้วยว่า มีการเปลี่ยนแปลงไปจากในอดีตที่ผมเคยมาพักเมื่อสี่ปีก่อนอย่างไรบ้าง ซึ่งก็พบว่าเปลี่ยนไปเยอะ มีบ้านพักเยอะขึ้น สวยขึ้น มีคนเข้าออกเยอะขึ้น และมีคู่แข่งเยอะด้วย

ถ่ายภาพเล่นๆ เก็บเอาไว้เป็นสต๊อค หรือเอาไว้ทำโปสการ์ด กะว่าจะทำไปขายเจ้าของรีสอร์ทเหมือนกัน แต่อาจจะเอามาพิมพ์เล่นส่งเล่นเองอีกส่วนหนึ่ง

หลายวันก่อนมีเพื่อนมาซื้อแฟลช ผมมีหลายตัว เลยแบ่งขายออกไป ก่อนจะขายก็เอามาลองว่าใช้งานได้ปกติไหม ผลก็คือปกติดี ใช้งานได้ทุกฟังค์ชั่น เพื่อนขอให้ช่วยสอนวิธีใช้นิดหน่อย คำถามท้ายๆคือ แฟลชทำงานไม่ไว ผมก็เลยสาธิตถ่ายภาพด้วยความเร็วชัตเตอร์สูงๆให้ดู คือจะบอกเพื่อนว่ามันทำได้ แต่ที่เขาไปได้ยินมาว่าความไวมันจะไม่สูงเพราะแหล่งข่าวของเขาใช้งานไม่เป็น ก็เลยสาธิตถ่ายภาพหยดน้ำให้เขาดู

ภาพแรก ความไวชัตเตอร์ 1/4000 วินาที ทุกอย่างดูเหมือนไม่ได้เคลื่อนไหว

ภาพที่สองลองใช้ความเร็วชัตเตอร์แค่ 1/200 วินาที มันก็หยุดการเคลื่อนไหวของหยดน้ำได้เหมือนกัน แต่ภาพนี้ลองปรับไวท์บาลานซ์ให้เป็นค่าทังสเตน เพื่อให้ค่าสีมันเพี้ยนไปนิดหน่อย ก็เลยได้ภาพคนละสีกับภาพแรก