หลายวันก่อนอ่านเว็บขายของ ไปเจอว่ามีคนประกาศขายแฟลชตัวหนึ่งราคาถูกน่าซื้อ เป็นรุ่นที่เก่าแล้วแต่ยังทำงานกับกล้องระบบใหม่ได้ เป็นของ canon ซึ่งออกมาสมัยปี คศ. 1998 โดยประมาณ แฟลชตัวนี้คือรุ่น ex380 เป็นแฟลชที่ออกมาเพื่อรองรับการทำงานระบบประมวลผลแฟลชที่มีชื่อว่า E-TTL ของค่าย canon

ตอนที่หัดถ่ายรูปใหม่ๆยังไม่รู้ว่าแฟลชทำงานอย่างไร และจะใช้กับงานถ่ายภาพอย่างไรก็ไม่ได้สนใจ ซื้อแฟลชราคาถูกๆ ไม่มีลูกเล่นไฮเทค ไม่รองรับการทำงานกับกล้องแบบเต็มระบบ ก็ใช้แบบแมน่วลมาตลอด เห็นคนอื่นใช้แฟลชรุ่นนี้ หรือรุ่นใหญ่กว่านี้ก็ไม่เข้าใจเขา จนมาศึกษาให้ลึกหน่อยก็พบกว่า การใช้แฟลชมันมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้เยอะมาก ถ้ามองดูคู่มือที่แถมมาในกล่องก็จะเห็นว่า คู่มือแฟลช หนา กว่าคู่มือกล้องเสียอีก

ตอนที่เร่ิมถ่ายภาพจริงจังมากขึ้น และต้องซื้อแฟลชตัวใหญ่ใช้ก็มองไปที่ยี่ห้ออื่นๆที่สามารถใช้กับ canon ได้ ก็คือ sigma ซึ่งมีตัวที่ทำงานได้เหมือนตัวท๊อปของ canon แต่ราคาแค่ครึ่งเดียว ก็ใช้แฟลช sigma มาตลอด พอได้แฟลชที่ทำงานเต็มระบบมาใช้ ก็เลยรู้ว่า แฟลชที่ดีมันเป็นอย่างไร มันช่วยให้ถ่ายรูปได้ดีขึ้นอย่างไร และมันทำให้รับงานแบบเก็บตังได้อย่างเต็มที่ วันดีคืนดี แฟลช sigma ก็มีปัญหา ต้องส่งซ่อม แต่งานที่กำลังถ่ายอยู่ไม่สามารถยกเลิกได้ เลยต้องไปซื้อแฟลช canon มาใช้จนได้ เพราะร้านกล้องที่ใกล้ที่เกิดเหตุที่สุดไม่มี sigma ขายนั่นเอง

แฟลชรุ่นท๊อปมีปุ่มกดหลายปุ่ม มีฟังค์ชั่นซับซ้อน อ่านคู่มือ 1 วันก็ยังไม่พอจะใช้งานให้ครบในสิ่งที่แฟลชบอกเอาไว้ ในขณะที่แฟลชรุ่นเล็กก็เอารุ่นใหญ่มาตัดฟังค์ชั่นออกไปบางอย่าง ทำให้เลือกแค่สิ่งที่ต้องใช้จริงๆ และแฟลชตัวเล็กที่ว่านั่นก็คือรุ่นที่พูดถึง ex380

การมีปุ่มแต่เพียงน้อยๆทำให้ปรับอะไรไม่ค่อยได้ ซึ่งมันก็ตรงกับความต้องการใช้งานจริงๆของช่างภาพ เพราะตอนรับงานนั้นไม่ได้ใช้ลูกเล่น หรือเทคนิคพิเศษของแฟลชไฮเทคแต่อย่างใด ความไฮเทคที่จำเป็นต้องมี ก็มีให้ใช้แล้ว ส่วนลูกเล่นระดับสูงซึ่งไม่ค่อยได้ใช้ ไม่มีให้กดเลย

สิ่งที่ง่ายและชอบในแฟลชรุ่นเล็กก็คือ มันสามารถเข้าสู่โหมด Hi-speed sync ได้ด้วยการโยกสวิตซ์แค่ปุ่มเดียว แต่ถ้าต้องการใช้โหมด Hi-speed sync ในแฟลชรุ่นท๊อป จะต้องกดปุ่มสองปุ่มพร้อมๆกัน ซึ่งคนที่ไม่ได้อ่านคู่มือไม่สามารถรู้ได้เลยว่าต้องกดสองปุ่มพร้อมกัน ตรงนี้คือความเรียบง่ายที่ชอบมากๆ

พอเห็นมีคนประกาศขายในก็เลยรีบติดต่อซื้อมาทันที เพราะกล้องดิจิทัลตัวปัจจุบันที่ใช้คือรุ่น Eos5d เป็นรุ่นที่ไม่มีแฟลชในตัว ต้องต่อแฟลชเสริมภายนอก จริงๆผมก็มีแฟลชเสริมภายนอกถึงสองตัวอยู่แล้ว แต่ว่าตัวที่มีมันเป็นรุ่นท๊อป ปุ่มเยอะใช้งานลำบากกว่า เลยเลือกรุ่นเล็กมาติดกล้องแทนไปเลย ไม่ต้องคิดเยอะ

ได้ลองเทียบรุ่นเล็กกับรุ่นใหญ่แล้ว ก็ได้ภาพใกล้เคียงกัน แต่ผมรู้สึกว่า แสงทีี่ออกจากแฟลชรุ่นเล็กดูจะนุ่มนวลสวยกว่าแฟลชรุ่นใหญ่เล็กน้อย ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน

สวัสดีปีใหม่ครับ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผ่านเที่ยงคืนด้วยเสียงพลุอึกทึก ทำเอาเจ้าก๋วยจั๊บมุดหัวอยู่ข้างๆโซฟาในบ้านไม่ยอมออกไปไหน ท่าทางเสียงพลุ เสียงระเบิดจะไม่ค่อยถูกกับสัตว์เลี้ยงเท่าไหร่

ตอนค่ำไปกินข้าวกับที่บ้าน แล้วก็กลับมานั่งดูหนัง มีข้อความส่งเข้าโทรศัพท์มือถือเป็นระยะ แต่ไม่ถี่มากเหมือนปีก่อนๆ ระหว่างนั่งดูหนังพอได้ยินเสียงพลุก็วิ่งออกไปดู คว้ากล้องถ่ายรูปตัวเล็กๆออกไปถ่ายด้วย ไม่มีขาตั้งก็อาศัยวางไว้บนกระจกรถยนต์ แล้วแหงนกล้องขึ้นฟ้า เอียงไปทางด้านที่เขากำลังเล่นพลุกันอยู่ ปรับโฟกัสไว้ที่รูปภูเขา เลือกเปิดหน้ากล้องนาน 4 วินาที กดปุ่มถ่ายรูปตอนที่ได้ยินเสียงพลุออกจากจุดยิง แล้วก็ปล่อยให้มันรับภาพไปตามเวลาที่เลือกไว้ ก็ได้ภาพมาตามนี้เลย ถ่ายสามครั้ง ได้ภาพสองครั้ง ครั้งแรกไม่ได้ภาพ เพราะว่ากดชัตเตอร์ไม่ทัน

inc คือคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาระบบควบคุมและเครื่องมือวัด มหาวิทยาลัยพระจอมเกล้าธนบุรี นัดเที่ยวนัดกินกันสักสิบครั้งจะมีหัวหินเกินครึ่ง รอบนี้ก็หัวหินเหมือนเดิม บ้านหลังเดิม ปิ้งๆย่างๆ แล้วก็แวะเดินเล่นในตลาดกลางคืน  จุดพลุเล่นไฟนิดหน่อย

From huahin-19dec2009

From huahin-19dec2009

From huahin-19dec2009

From huahin-19dec2009

From huahin-19dec2009

From huahin-19dec2009

เทคนิคการถ่ายภาพพลุก็คือ ใช้ขาตั้งกล้อง เปิดหน้ากล้องนานๆ โฟกัสไว้ที่คน หรือถ้ายากนัก ก็โฟกัสไปที่อินฟินิตี้ ถ้าเป็นกล้องคอมแพ็ค ก็เลือกโหมดถ่ายภูเขา แล้วก็เปิดชัตเตอร์หลายๆวินาที กะประมาณให้นานพอจะเก็บระยะวิ่งของพลุได้ ประมาณนั้น มั่วๆ ถ่ายไป ไม่ใส่ฟิล์ม ไม่เปลือง

แถมวิดีโอระหว่างที่เดินตลาด

ตอนไปดูคอนเสิร์ตที่ไร่สุวรรณ ในวันที่เดินทางกลับก็แวะซื้อของฝาก ข้างทางมีร้านขายผลไม้เรียงกันเป็นแนวยาว ผลไม้ที่ปากช่องคงจะเด่นดังมีชื่อ สังเกตุว่าวางขายกันเป็นตัวหลัก เหมือนเพชรบุรีขายหม้อแกง ชลบุรีขายข้าวหลาม ปากช่องก็ขายผลไม้ ซื้อติดมือกลับมานิดหน่อย แต่ก็ถือโอกาสถ่ายรูปเก็บไว้เยอะมาก ยังไม่รู้ว่าจะเอารูปไปใช้งานอะไร แต่แค่เอามาทำโปสการ์ดก็คุ้มค่าแล้ว

โดยส่วนตัวผมเป็นคนที่มักจะมองท้องฟ้าอยู่เรื่อยๆ ไม่รู้ว่าเป็นนิสัยที่เกิดจากการถ่ายรูป หรือเป็นนิสัยที่แท้จริง บางครั้งฟ้าก็เป็นเหมือนเครื่องกระตุ้นความคิด บางครั้งก็เป็นวิวน่ามอง สวนใหญ่ถ้ามีกล้องอยู่ใกล้ตัวผมจะมองท้องฟ้าบ่อยกว่าปกติ ภาพนี้ก็เป็นภาพตอนเช้ามืด ฟ้าจริงๆที่มองด้วยตาเปล่าเพิ่งจะลดระดับความดำเข้าสู่ตอนเช้าเพียงเล็กน้อย แต่เทคนิคการถ่ายภาพช่วยให้ท้องฟ้าดูสว่างขึ้้นกว่าความเป็นจริง เอากล้องคอมแพ็คตัวเล็กตัวที่กำลังเห่ออยู่หยิบมาปรับกล้อง ดูสภาพแสงแล้วก็ปรับกล้องให้อยู่ในโหมดภูเขา เปิดชัตเตอร์ 4 วินาทีซึ่งเป็นระยะเวลาที่นานที่สุดที่กล้องตัวนี้สามารถทำได้ แล้วก็ตั้งหน่วงเวลาถ่ายภาพหรือ self timer ให้หน่วงไว้ 2 วินาที พอกดชัตเตอร์ก็จะมีเวลาเอากล้องไปวางหงายแล้วก็ให้มันเก็บภาพท้องฟ้า ผมวางกล้องบนรองเท้า กะด้วยสายตาให้มุมกล้องเอียงเล็กน้อยไม่ตั้งฉากกับพื้นโลก แล้วรอ… ผ่านไปสี่วินาทีก็ได้ภาพ สว่างกว่าตาเห็น สีสวยกว่าของจริง มันเป็นมารยาของช่างภาพ

หลังจากที่เคยพยายามจะเล่นกล้องเล็กๆ จำพวก Toy camera ไม่ว่าจะเป็น Lomo หรือ กล้องโดฟ ที่แถมมากับสบู่ ถ่่ายเล่นไปม้วนนึง เสียค่าฟิล์มกับค่าล้างอัดรวมกันเกือบสี่ร้อยบาท เลยหันมาเล่นกล้องดิจิทัลตัวเล็กดีกว่า น่าจะได้ภาพที่ดีกว่า และประหยัดกว่าในระยะยาว

ในงานโฟโต้แฟร์ปี 2009 จัดที่ไบเทค ผมได้กล้องตัวเล็ก Kodak c140 ความละเอียด 8 ล้านพิกเซล ที่เหลือทำอะไรได้บ้างก็ไม่รู้ เอามากะถ่ายภาพโหมดอัตโนมัติอย่างเดียว แต่ก็ไม่วาย ลองปรับสีเป็นขาวดำ ลองชดเชยแสงดู มันก็ทำงานได้ดี ที่ชอบมากๆก็คือมีโหมดปรับระยะโฟกัส “ระยะอนันต์” หรือโฟกัสไกลๆ เอาไว้ถ่ายวิว ทำให้หยิบกล้องขึ้นมาแล้วกดถ่ายได้เลย ไม่ต้องเสียเวลาโฟกัสให้วืดวาด

เลยได้ภาพแบบนี้มา ใช้ความเป็นอัตโนมัติเกือบหมดของกล้อง สิ่งที่สั่งเพิ่มก็แค่ โหมดสีสันสดใส และ โฟกัสระยะอนันต์ ที่เหลือกล้องทำให้หมดเลย