เว็บขายภาพก้าวที่หนึ่ง

เกือบปีที่ผ่านมากับการทำเว็บแบบจ้างคนอื่นทำให้ ผมเขียนโฟลชาร์จ โปรแกรมเมอร์ก็ทำตามสั่ง ตอนนี้ก็เสร็จแต่ไม่สมบูรณ์ เสร็จไปตามสั่งที่ควรเสร็จ แต่การพัฒนาเว็บก็คงต้องค่อยๆทำกันต่อไป สิบเดือนพอดีเลยกับเว็บตัวนี้ สิ่งที่ต้องทำต่อไปก็คือการใส่รูปเข้าไปในระบบ ตอนนี้แหละที่เป็นนรกของจริง

เวลาจ้างใครทำงานให้ เราจะรู้ว่าเขาทำอะไรได้และเราต้องการอะไรจากเขา เราพอจะปล่อยงานให้เขาทำระดับไหน อย่างไร และเมื่อมีการจ้างงานเกิดขึ้นก็หมายความว่าเราเชื่อแล้วว่าเขาทำได้ งานการพัฒนาโปรแกรมบนเว็บก็เป็นงานประเภทที่เชื่อใจ เชื่อว่าเขาทำตามสั่งได้ ตอนนี้ก็เสร็จสิ้นแล้ว หน้าตาอาจจะดูไม่ดีอย่างเว็บเมืองนอกเขา แต่มันก็เป็นแค่หน้าตา ส่ิงสำคัญยิ่งกว่าหน้าตาก็คือรูปแบบการทำงานหรือฟังค์ชั่น ซึ่งคนรับจ้างก็ทำได้ตามสิ่งข้อกำหนด อะไรที่ไม่ดี ไม่เวิร์ค ไม่เข้าท่า เป็นสิ่งที่เกิดมาจากไอเดียการออกแบบของผมเองที่ยังไม่ดี ยังไม่โปร ยังไม่มีประสบการณ์ในเว็บประเภทนี้

งานต่อไปก็เป็นการใส่รูปเข้าระบบ งานนี้จะจ้างใครมาทำได้ จะเชื่อใจใครว่าเขาจะใส่คีย์เวิร์ดแบบที่เราต้องการ จะใส่คีย์เวิร์ดแบบฉลาดๆ ผมอาจจะไม่ได้ฉลาดมากกว่าคนอื่นๆ แต่ผมเป็นคนที่เคยค้นหาภาพด้วยคีย์เวิร์ดจำนวนหนึ่ง และรู้ว่าคีย์เวิร์ดที่ดีจะต้องเป็นอย่างไร แล้วลูกจ้างคนต่อไปที่จะจ้างมาทำมันจะรู้แบบเราได้ยังไง คงต้องทำเอง และนี่แหละ นรกกำลังเริ่มต้น

Eos30

กล้อง canon รุ่น eos30 เคยเป็นกล้องประจำตัวช่วยกันทำมาหากินมานานแสนนาน ใช้รับงานถ่ายภาพมาเยอะ จนกระทั่งยุคดิจิทัลครองเมือง ไม่มีคนใช้ฟิล์มกับงานพิธีอีกต่อไป กล้องตัวนี้เลยไม่ได้ถูกหยิบใช้อีกเลย

หยิบออกมาดูก็รู้สึกดี จำได้ว่ากล้องมันตอบสนองการใช้งานได้เคยมือแบบไหน ทุกวันนี้ไม่มีกล้องดิจิทัลที่ให้ความรู้สึกแบบนี้เลย กล้อง Eos5D ที่เป็นดิจิทัลดีๆ เป็นที่อยากได้ของช่างภาพทั่วโลกก็ยังไม่เข้าข่ายให้ความรู้สึกเหมือนกล้องฟิล์มตัวนี้ หรือเป็นเพราะผมยังไม่ได้เป็นเจ้าของ Eos 5D จริงๆ เลยไม่ได้รู้สึกอะไรมาก หยิบ 5D ของเพื่อนมาลองใช้ เอามาพกติดตัวหลายวัน รู้สึกว่ามันเป็นของแพงต้องระวังมากกว่าจะเป็นกล้องติดตัวช่วยสร้างสรรค์ภาพ ความรู้สึกแบบนี้อาจจะต้องใช้เงินเกือบแสน เพื่อซื้อตัวและสร้างความคุ้นเคยให้เหมือนเป็นเครืิ่องมือสร้างงานมากกว่าจะเป็นของแพงต้องระวัง…