ตอนเที่ยงวันผมกินข้าวกับสาวคนหนึ่งแล้วก็ต่อด้วยกาแฟเย็นพร้อมโดนัทเสร็จแล้วก็แยกย้าย  ผมเดินกลับมาใหม่ที่ร้านกาแฟอีกครั้งเพื่อซื้อกาแฟเย็นอีกแก้วหนึ่งด้วยบัตรส่วนลด  เพราะตอนที่ซื้อกินด้วยกันสองคน  ผมลืมบัตรสมาชิกไว้ในรถ  ทำให้ผมต้องจ่ายราคาเต็ม  ผมลังเลอยู่ที่รถพักหนึ่งแล้วก็เดินมาซื้อกาแฟอีกรอบ  ผมควรจะได้สิ่งที่ผมควรจะได้  คงเป็นอาการโรคจิตเล็กๆ  แต่ผมคิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่  เพราะกาแฟเป็นเครื่องดื่มที่ผมดื่มประจำอยู่แล้ว  วันนี้จะซื้อแก้วที่สองก็ไม่เห็นแปลก  แต่อาจจะแปลกตรงที่พนักงานในร้านกาแฟยิ้มทักผมอีกครั้งหนึ่ง  และคราวนี้ผมได้ส่วนลดตามที่ผมควรจะได้แล้ว

หันหลังเดินออกมา  ผมผ่านร้านดอกไม้  เลยแวะยืนดู  ปกติผมจะยืนดูเครื่องเสียง เครื่องดนตรี กล้องถ่ายรูป  แต่คราวนี้ผมดูดอกไม้  มีดอกไม้หลายประเภท  บางดอกสวยมากจนเหมือนของปลอม  บางดอกเป็นของปลอมที่ดูแล้วยังไงก็ไม่สวย  ผมดูดอกกุหลาบกลุ่มหนึ่งเป็นดอกเล็กๆอยู่ในห่อใสๆ  กลุ่มนึงมีประมาณหกหรือเจ็ดดอก  ขายราคาไม่แพง  ถ้าผมหิ้วดอกไม้กำนี้ไปฝากสาวสักคน เขาคงจะคิดว่าผมสั่งซื้อตามสี่แยกแน่ๆ  เลยมองผ่านไป  เลยไปถึงดอกไม้ในตู้ปรับอากาศ  ดูหน้าตาแล้วราคาคงแพงกว่ากันมาก  ผมนึกถึงหนังเรื่องน๊อตติ้งฮิล  พระเอกถือดอกไม้ไปฝากนางเอกโดยไม่ต้องเป็นโอกาสอะไรพิเศษ  เขาแค่รู้สึกประทับใจในใครสักคนเขาก็ถือดอกไม้ไปฝากได้แล้ว  ผมรู้สึกว่าเป็นเป็นความรู้สึกที่ดี ใส  ผมก็เลยรู้สึกว่าผมอยากซื้อดอกไม้ให้สาวสักคน  คนที่ผมรู้สึกดีด้วย  ผมสั่งซื้อไป แต่ผมไม่สามารถจะอธิบายได้ว่าดอกไม้ในเรื่องน๊อตติ้งฮิลหน้าตาเป็นอย่างไร  ผมจำไม่ได้แม่นและผมไม่รู้จักชื่อดอกไม้  เลยได้ดอกไม้ที่ไม่ค่อยตรงใจนัก  แต่ก็ตรงความตั้งใจคือ  มีดอกไม้ไปฝากคนพิเศษ

ออกจากห้างด้วยความเคยชินผมเลี้ยวรถกลับบ้าน  ตัดสินใจกลับไปนั่งทำงานเสียก่อน  รอเลิกงานแล้วค่อยแวะไปให้ดีกว่า  นั่งทำงานไปเพลินๆจนลืมดอกไม้ว่ายังอยู่ในรถ  พอรู้สึกตัวอีกทีก็เกือบเย็นแล้ว  ผมคิดอยู่สักพักก็เลยตัดสินใจออกไปส่งดอกไม้ดีกว่า  ผมไม่อยากให้ดอกไม้เหี่ยวแห้งไปก่อนที่จะถึงมือคนรับ  ระหว่างทางก็คิดไปเรื่อยเปื่อยว่าจะเดินเอาเข้าไปให้ยังไงดี  ก็เลยนึกขึ้นได้ว่าทำเซอร์ไพร้ซ์ดีกว่า  เดี๋ยวเอาไปวางไว้หน้ารถ  ไปถึงที่จอดรถก็เลยเดินหา  ปรากฏว่าหารถไม่เจอ  เลยเดินดูด้านนอกถึงจะรู้ว่ารถอยู่ที่ไหน  ผมแวะไปเอาดอกไม้ที่รถตัวเองแล้วก็เตรียมตัวจะเอาไปวาง  เลือกรูปถ่ายของเจ้าของมาติดไว้กับดอกไม้ด้วยเพื่อให้แน่ใจว่าคนอื่นๆที่เห็นดอกไม้จะไม่หยิบไปเฉยๆ  ทำให้รู้ว่าดอกไม้นี้มีเจ้าของ  คิดๆๆๆๆๆ   สุดท้ายก็ไม่เอาดีกว่า  วางไว้บนรถ  ถ้ามีคนซนหยิบไปเฉยๆก็แย่น่ะสิ  เลยตัดสินใจเอาเข้าไปให้ด้วยตัวเอง  พอเดินเข้าไปที่ตัวตึกก็กลับรู้สึกตื่นเต้นไม่อยากเอาไปให้ซึ่งๆหน้า  ยืนคิดอยู่พักนึง  เลยเอาไปฝากไว้ที่เคาเตอร์ประชาสัมพันธ์  ฝากพนักงานว่าให้เอาไปส่งใคร  แล้วผมก็เดินออกมา  

ภาระกิจดอกไม้เรียบร้อย  เจ้าของได้รับ  และรู้ว่าใครส่งมาให้  มีคำถามกลับมาว่าโอกาสอะไร  ผมก็ไม่รู้ว่าจะอ้างโอกาสอะไร  บอกไปเพียงแค่  ผมอยากให้  ในใจผมรู้สึกว่าการให้ดอกไม้กับใครสักคนมันเป็นการบอกว่าผมให้ความสำคัญกับคุณนะ  คุณมีความหมายต่อผม  และ ผมจะไม่รอโอกาส  ผมจะไม่รอให้เกิดความผิดแล้วค่อยเอาดอกไม้มาง้อ  ผมอยากจะให้มันแทนความรู้สึกของปัจจุบัน  ผมทำสิ่งที่อยากทำ  ถ้าผมรอโอกาส  รอเทศกาลผมอาจจะไม่ได้ใช้ก็ได้  ความรักของผมอาจไม่ยืนยาวไปถึงวันแห่งความทรงจำวันนั้น  ผมอาจจะเผลอทำผิดพลาดแล้วไม่มีโอกาสง้อ  ผมอาจจะไม่ได้รับโอกาสให้แก้ตัว  ผมเลยไม่เคยคิดว่าผมจะได้ใช้ดอกไม้ในวันที่ยังมาไม่ถึง  มีคนช่างคิดเคยบอกไว้ว่า  ความรักมันไม่ได้สำคัญว่าคุณจะได้ครอบครองหรือไม่  แต่สำคัญตรงที่ว่าในช่วงเวลาที่มีกันอยู่คุณได้ทำอะไรดีๆต่อกันหรือเปล่า  

ความรักของผมเป็นแบบนี้  อย่าคิดว่าผมจะเป็นแบบนี้แค่สามเดือนหกเดือน  อย่าคิดว่าการที่ผมไม่เคยหงุดหงิดใส่หรือตะคอกเสียงดังมันจะไม่ใช่ตัวจริงของผม  อย่าคิดว่าการที่ผมยอมทำอะไรให้ใครสักคนเป็นเพราะผมไม่ใช่ตัวของตัวเอง  อย่าคิดว่าอีกด้านหนึ่งของผมจะเป็นด้านที่เห็นแก่ตัว  ผมไม่ใช่ใครวิเศษมาจากไหน แต่ผมแค่ไม่ใช่คนแบบที่คุณเคยเจอมาก่อนเท่านั้นเอง