เป็นอีกวันที่ผมสิ้นคิด  ไม่รู้จะไปไหน  ท้องถนนก็คงรถติดเหมือนทุกปี  ผมจำได้ว่าหลายปีที่ผ่านมาผมจะต้องทนกับรถติดทุกครั้ง  และจำได้ว่า หลายปีที่นานกว่านั้นผมเคยไปลอยกระทงกับสาวคนหนึ่ง  ไปไกลถึงรังสิต  วันนี้เหมือนเป็นวันประหลาดสำหรับผม  อาจจะเป็นเพราะพระจันทร์เต็มดวง  พระจันทร์อยู่ใกล้โลก  แรงดึงดูดมากขึ้น น้ำเลยล้นตะหลิ่ง  มาผสมกับอากาศเย็น  อาการเหงาเลยอัดแน่นอยู่เต็มอก  เหงาทั้งๆที่คนเยอะพลุ้งพล่าน  แต่ไม่มีสักคนที่เราต้องการใช้เวลาด้วย

แม่ถามผมว่า วันนี้ทำไมไม่พาแฟนไปเที่ยว  ผมตอบว่า ก็ได้เจอกันอยู่เรื่อยๆ  ไม่เป็นไรหรอกอยู่บ้านก็ได้  แม่บอกว่า  วันนี้เป็นเทศกาลควรพาแฟนไปเที่ยว เดี๋ยวเขาจะหาว่าไม่ใส่ใจ  ผมยิ้มรับ  แล้วเปลี่ยนเรื่องคุย  ไม่รู้จะอธิบายอะไรให้แม่ฟังดี  วันนี้ผู้หญิงคนที่ผมภูมิใจ คนที่ผมแนะนำกับแม่ว่าเขาเป็นแฟนผม  ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นแฟนผมแล้ว  แม่อาจจะไม่เสียใจเพราะแม่ผ่านโลกมาเยอะ  แต่ผมเสียใจและไม่อยากให้แม่เห็นว่าผมเสียใจ  

ปล.วันนี้ผมได้จูงมือแม่ข้ามถนนด้วย   เป็นสิ่งดีๆที่เกิดขึ้น จากการที่ผมเคยมีแฟนน่ารักคนหนึ่ง เขาเป็นคนรักครอบครัวมาก  ผมซึมซับเรื่องดีๆจากเขามาหลายอย่าง  มันตอบคำถามบางคำถามได้ว่า  ทำไมผมถึงรักแฟนคนนี้มาก